سازگاري شهروندان شهر اصفهان با اجراي فاصله‌گذاري اجتماعي در راستاي مقابله با همه‌گيري بيماري كوويد-19

Compatibility of the Citizens of Isfahan with the Implementation of Social Distance in Order to Deal with the Epidemic of Covid-19 Disease

مقدمه: همه‌گيري ويروس كرونا و تأثيرات آن بر شرايط اجتماعي، فرهنگي، سياسي و اقتصادي و سلامت انسان‌ها سبب اهتمام به مقابله همه‌جانبه در جهت از بين بردن و كاهش پيامدهاي مخرب ناشي از آن، به‌عنوان يك مسئله محوري در جهان مبدل گرديده است. هدف تحقيق حاضر بررسي سازگاري شهروندان شهر اصفهان با اجراي فاصله‌گذاري اجتماعي در راستاي مقابله به همه‌گيري بيماري كوويد- 19 بوده است. روش كار: تحقيق حاضر با رويكرد كمي و استراتژي توصيفي و همبستگي و تاكتيك ميداني است. تعداد 300 خانوار به‌عنوان حجم نمونه با شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب گرديد و ابزار جمع‌آوري اطلاعات از نوع پرسشنامه محقق‌ساخته كه پس از تائيد روايي، پايايي آن نيز با ضريب آلفاي كرونباخ 0/803 مورد تائيد واقع شد. در روش تجزيه‌وتحليل اطلاعات از طريق آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم‌افزار spss-26 در قالب آزمون‌هاي كاي اسكور، اتا و اسپيرمن به بررسي رابطه بين متغير رعايت فاصله‌گذاري اجتماعي و متغيرهاي جمعيت‌شناختي پرداخته شد. يافته‌ها: يافته‌ها بيانگر آن است كه 27 درصد از نمونه آماري موردنظر رعايت فاصله‌گذاري اجتماعي را داشته‌اند و به جزء متغير جمعيت شناختي وضعيت تأهل پاسخ‌دهندگان كه رابطه معنادار بسيار ضعيفي با رعايت فاصله‌گذاري اجتماعي دارد، بين ديگر متغيرهاي جمعيت شناختي و رعايت فاصله‌گذاري اجتماعي رابطه‌اي معناداري وجود نداشته است. نتيجه‌گيري: مي‌بايست در خصوص مديريت بحران بيماري‌هاي واگيردار، سياست‌گذاري و مديريت كلان و همه‌جانبه صورت گيرد و به سمت آينده‌نگاري راهبردي گام برداشته شود؛ متوليان امر فرهنگ، آموزش و رسانه‌ها به‌صورت همه‌جانبه نسبت به تقويت مسئوليت‌پذيري اجتماعي، جامعه اهتمام ورزند.

The spread of coronavirus and its effects on social, cultural, political and economic conditions and human health have led to a comprehensive approach to eliminate and reduce the devastating consequences of it, as a central issue in the world. The aim of the present study was to investigate the compatibility of the citizens of Isfahan with the implementation of social distance in order to deal with the epidemic of Qovid-19 disease. Methods: The present study is a quantitative approach and descriptive strategy and correlation and field tactics. A total of 300 households were selected as the sample size by stratified random sampling method and the data collection tool was a researcher-made questionnaire that after confirming the validity, its reliability was confirmed with Cronbachchr(chr(chr('39')39chr('39'))39chr(chr('39')39chr('39')))s alpha coefficient of 0.803. In the method of data analysis through descriptive and inferential statistics using SPSS-26 software in the form of Chi-square, Eta and Spearman tests, the relationship between social distance and demographic variables was investigated. Results: The findings show that 27% of the statistical sample had observed social spacing and except for the demographic variable, the marital status of the respondents, which has a very significant significant relationship with social distance, had a significant relationship between other demographic variables and social spacing. Has not. Conclusion: Crisis management of infectious diseases, policy-making and macro-management and comprehensive management should be done and steps should be taken towards strategic foresight; Those in charge of culture, education and the media should make every effort to strengthen societychr(chr(chr('39')39chr('39'))39chr(chr('39')39chr('39')))s social responsibility.