رقابت و نظم اجتماعي؛ نقد جامعه‌شناسي گسسته‌گرا بر مبناي يافته‌هاي «انسان‌شناسي ياريگري»

پرسش از نظم اجتماعي و چگونگي ماندگاري جوامع همواره در محور مباحث جامعه شناسي قرار داشته است. تاملات نظري، تجارب عيني و اتخاذ سياست هاي اجتماعي، پيوسته بر عمق درك چيستي و چگونگي نظم اجتماعي افزوده است. بر اين اساس، پرسش اصلي در مقاله حاضر عبارت است از اينكه در پاسخگويي به مسيله نظم اجتماعي كدام يك از انواع كنش متقابل (گسسته يا پيوسته) غلبه داشته است؟ بازخواني كلاسيك ها از يك طرف و دقت در ميزان قوت و گستره جريان هاي بازگشت به تعاون، تعاوني و انجمنگرايي از طرف ديگر، ضمن آنكه نشان داد تلاش هاي فراواني در دوره مدرن براي پاسخگويي به نياز همبستگي اجتماعي و نظم اجتماعي پايدار و پويا انجام شده است، اما اين واقعيت را نيز آشكار ساخت كه همواره كنش متقابل گسسته بر كنش متقابل پيوسته (ياريگري) ترجيح داده شده و بلكه جايگزين آن گرديده است. از اين رو، مي توان گفت كه پاسخ ها به پرسش نظم اجتماعي، علي رغم تنوعشان بر محور كنش متقابل گسسته استوار گرديدهاند. به نظر مي رسد تقدم تاريخي و اجتناب ناپذير تغييرشناسي بر شناخت نظم و ماهيت ايديولوژي هاي موثر در جامعه شناسي، سهم به سزايي در پيدايي اين وضعيت داشته اند.