عنوان مقاله :
از تاريخ فرهنگ تا تاريخ فرهنگي
پديد آورندگان :
احمدي، حسين پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي
كليدواژه :
تاريخ فرهنگ , تاريخ فرهنگي , انسانشناسي تاريخي , رويكرد كيفي , نظريههاي معناگرا
چكيده فارسي :
تاريخ فرهنگ و تاريــخ فرهنگي دو رويكــرد در حوزه علوم اجتماعياند كه هر كدام از منظر خود به توصيف و تبيين فرهنگ در جامعه انســاني ميپردازند. با توجه به گســتردگي و پيچيدگي معنايــيِ واژه فرهنگ و تغيير مفهومــي واژه تاريخ، قلمرو معرفتي تاريخ فرهنگ و تاريخ فرهنگي نيز داراي گستره و ژرفاي غيرقابل تعين است. البته اين دو رهيافت بــا وجود همگرايي معنايي، هم در حوزه معرفتي و هم در حيطه متدولوژي، داراي اختلاف و افتراقاند. تاريخ فرهنگ با محوريت نخبگان، تاريخ انديشه را مورد تأمل قرار ميدهد حال آنكه تاريخ فرهنگي به فرهنگ عامه توجه ويژه دارد و در كنار بررسي فرايندهاي فرهنگي در بستر تحولات سياسي و اجتماعي، تجربههاي زيستي انساني را نيز مورد بررسي قرار ميدهد. بهعلاوه در تاريخ فرهنگي بر خلاف تاريخ فرهنگ، تاريخ انساني موضوع محور يا واقعه محور نيست بلكه معنا محور است. از لحاظ روششناختي نيز تاريخ فرهنگ بيشتر مبتني بر روش كمّي و اثباتگرا است حال آنكه تاريخ فرهنگي از روش كيفي تبعيت ميكند كه بهدنبال فهم فرهنگي است. اين نوشته به اجمال، وجوه همگرايي و واگرايي تاريخ فرهنگ و تاريخ فرهنگي را مورد تأمل قرار ميدهد و به اين ابهام اساسي پاسخ ميدهد كه با وجود همه مزاياي رويكرد تاريخ فرهنگ، رهيافت تاريخ فرهنگي بهسبب ماهيت ميان رشتهاي اين توانايي را دارد كه بهجاي تكيه بر روايت ها و رويدادها، به جنبههاي پنهان و مغفول زندگي انساني توجه كند.
عنوان نشريه :
راهبرد فرهنگ