دوراهي‌هاي اخلاقي و نوآوري مسئولانه

Moral Dilemmas and Responsible Innovation

روت باركان ماركوس، اصل تنظيمي مرتبه دوم در مرام نامه هاي اخلاقي را طرح مي كند كه نشان مي دهد سازگاري اصول يك مرامنامه اخلاقي با پذيرش وجود دوراهي هاي اخلاقي ناهمخواني ندارد. براساس اين اصل، افرادي كه از مرامنامه اي تبعيت مي كنند تعهد مرتبه دوم به ايجاد شرايطي دارند كه در آن تمام تعهدات، بدون ايجاد دوراهي هاي اخلاقي قابل انجام باشد. يروين وندنهاوون همين اصل را در اخلاق مهندسي به كار مي برد. راه حل او براي حذف دوراهي هاي اخلاقي، راه حلي فني و با استفاده از نوآوري هاي تكنولوژيك است. در اين مقاله با شرح و مقايسه ديدگاه ماركوس و وندن هاوون استدلال خواهد شد كه مثال هاي ارايه شده توسط وندن هاوون، دوراهي اخلاقي واقعي به معناي مورد نظر ماركوس نيست و راه حل پيشنهادي او به عامل اخلاقي براي خلاص شدن از دوراهي هاي اخلاقي واقعي كمكي نخواهد كرد.

Ruth Barcan Marcus (Philosopher of Logic) has introduced a regulative second order principle for showing that the consistency of a set of moral codes is compatible with reality of moral dilemmas. According to the principle, moral agents have a second order obligation to avoid dilemmas and to organize her lives in such a way that it will be not necessary in future to make a choice between two obligations. Jeroen Van den hoven used the principle for engineering ethics. His solution for dilemmas is a technical (using technological innovation) and in opposition of solutions which are found in samples described by Marcus which are social in nature. In this essay by comparing Marcus’ and Van den Hoven’s ideas, I argue that the cases discussed by van den haven are not real moral dilemmas. I also argue that there are some real moral dilemmas, discussed in ethics of technology, which are real moral dilemmas but cannot be solved by technical solutions.