بررسي تحول خانواده ايراني از دريچه شاخص‌هاي جمعيتي (1395-1355)

خانواده بدون شك اصلي ترين نهاد درجامعه به شمار مي آيد كه چه درگذشته و چه در جامعه امروزي كاركردهاي مهمي را داراست، لذا انعكاس تغيير در خانواده آنقدر مهم است كه مي تواند به كل جامعه تعميم يابد. به دليل اهميت تحولات جمعيتي ايران در چهار دهه اخير، موضوع محوري اين مقاله مساله شناسي تحول خانواده با استفاده از بررسي آمار وقايع حياتي ولادت، ازدواج و طلاق موجود در آرشيو سازمان ثبت احوال كشوراست. در اين مقاله از روش اسنادي و تحليل ثانويه به بررسي چهار دوره 10ساله ولادت، ازدواج و طلاق پرداخته شده است. در نتيجه بررسي كلي شاخص هاي جمعيتي ولادت، ازدواج و طلاق نشان داد كه خانواده ايراني طي 40 سال تغييراساسي را تجربه كرده است. رشد منفي ولادت و كاهش رشد ازدواج درمقايسه با رشد چند برابري طلاق را مي توان نشانه هاي جمعيتي دانست كه ايران را در مرحله دوم گذار جمعيتي قرار داده است. از طرفي تشديد روابط اجتماعي بدون مرز در قالب شبكه هاي گسترده ارتباطي موجب تحول در نگرشها، ارزشها و چارچوب هاي زندگي سنتي شده است. بويژه دگرگوني هويت زنان به عنوان يك عضو موثر در زاد و ولد، تحت تاثير جهاني شدن، توانست نقشي تاثير گذار در تحول خانواده را رقم زند.