تاثير قصه نويسي بر مهارت حل مسئله كودكان12- 8 سال مقيم در مراكز شبه خانواده استان گلستان (1397)

Effect of Story-Writing on the Problem-Solving Skills of 8 - 12 Year-Old Children Living in Permanent Residential Centers

مقدمه: كودكان بي سرپرست و بدسرپرست از حمايت موثر والدين و نيز از مزاياي زندگي در خانواده محروم هستند. مراقبت، درك همدلانه و مشاركت، ساختار قدرت شفاف و حل مسئله از كاركردهاي ضروري خانواده است. يكي از مهمترين روش ها در حل تعارضات، مهارت حل مسئله است. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير قصه نويسي بر مهارت حل مسئله كودكان 12- 8 سال مقيم در مراكز شبه خانواده استان گلستان در سال (1397) بود. روش : اين پژوهش از نوع تجربي پيش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمودني و كنترل بود. اين مطالعه تجربي به صورت يك سو كور و گروه هاي موازي با حﺠم ﻧموﻧه 22 ﻧفر در هر گروه در مراكز نگهداري از كودكان مقيم در مراكز شبه خانواده انجام شد. مراكز به صورت احتمالي خوشه اي انتخاب شدند. تخصيص تصادفي آنها در دو گروه مراقبت معمول و گروه قصه نويسي با استفاده از پاكت هاي مهر و موم شده انجام شد. گروه قصه نويسي 8 جلسه 45 دقيقه اي تحت نظارت كمك پژوهشگر مداخله را دريافت نمود و گروه مراقبت معمول در طي اين دوره هيچ مداخله اي دريافت نكرد. ابزار مورد استفاده در اي مطالعه پرسشنامه كسيدي و لانگ بود. يافته ها: مهارت حل مسئله، در دو گروه قصه نويسي و معمول قبل از دوره مداخله اختلاف آماري معني‌داري نداشت و تفاوتي نداشتند((P = 0.14)، اما اين آزمون در دو گروه بعد از اجراي مداخله قصه‌نويسي اختلاف معني‌داري را نشان داد (P < 0.001). نتيجه گيري: مداخلات شناختي رفتاري مانند قصه نويسي مي توانند براي كودكاني با شرايط خاص سودمند بوده و سبب رشد و تحول شناختي در آنان گردند. مداخلاتي مانند قصه نويسي، قصه گويي و روايت درماني مي توانند با قرار دادن كودكان در شرايط و استفاده از تخيل آن ها موجب ارتقاء مهارت هايي همچون مهارت حل مسئله شوند.

Introduction: Abortive and deprived children are deprived of adequate parental support as well as family benefits. Care, empathic understanding and participation, transparent power structure, and problem-solving are essential family functions. One of the most important ways to solve conflicts is problem-solving skills. This study aimed to determine the Effect of Story-writing on the problem-solving abilities of 8-12-year-old children living in Permanent Residential Centers. Methods: This study is an experimental pre-post-test with two groups of intervention and control groups. This Experimental study conducted Single-blind study and parallel groups with a sample size of 22 individuals in each group in Permanent Residential Centers. In the test group, children undergo independent variable Story-writing for 45 minutes in one session twice a week for eight times. The Control group did not receive any intervention and received the usual care of the centers. The instrument used in this study was Cassidy and Long questionnaire. Results: The problem-solving skills did not differ significantly between the two groups before and after the intervention (P = 0.14), but this test showed a significant difference between the two groups after intervention (P < 0.001). Conclusions: The results of this study showed that cognitive-behavioral interventions such as storytelling could be useful for children with special conditions and lead to growth and cognitive development. Interventions such as story writing, storytelling, and narrative therapy can put children in situations and use their imagination to enhance their skills, such as problem-solving skills.