مدل يابي چاقي كودكان بر اساس خودكارآمدي و شاخص توده بدني مادر با ميانجيگري پرخوري هيجاني و سطح فعاليت جسمي كودك

Obesity Modeling of Children Based on Self-Efficacy and Maternal Body Mass Index with Mediated Emotional Overeating and the Level of Physical Activity of the Child

مقدمه: افزايش سريع شيوع چاقي كه يك مشكل چند عليتي است در بيست سال گذشته علاوه بر آنكه ناشي از عوامل ژنتيكي است، به عوامل محيطي فرهنگي، از جمله محيط خانواده، غذا خوردن و فعاليت نسبت داده شده است. اين تحقيق با هدف مدل يابي چاقي كودكان بر اساس خود كار امدي و شاخص توده بدني مادر با ميانجي گري پرخوري هيجاني و سطح فعاليت جسمي كودك انجام گرفت. روش : روش تحقيق براساس هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده ­ها توصيفي از نوع همبستگي كه با استفاده از روش الگو يابي معادلات ساختاري يا الگو يابي علّي انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل 280 نفر از دانش­آموزان 7 تا 12 سال در شهر تهران در سال 1397 است. در اين پژوهش از ابزارهاي خود كار امدي، شاخص توده بدني مادر، پرخوري هيجاني و سطح فعاليت جسمي كودك استفاده شد. يافته ­ها: بر اساس نتايج تحليل مسير، خودكارآمدي مادر (β = -0.245, P <0.01)، شاخص توده بدني مادر (β = 0.382, P > 0.01),)، سطح فعاليت كودك (β= -0/240, P> 0.01) و همچنين پرخوري هيجاني كودك (β = 0.126, P > 0.01) به صورت مستقيم شاخص توده بدني كودك را پيش‌بني مي‌كنند. همچنين نتايج مدل نشان داد كه 71/8 درصد از واريانس شاخص توده بدني كودك، 58/4 درصد از واريانس سطح فعاليت كودك و 22/5 درصد از واريانس پرخوري هيجاني كودك با استفاده از متغيرهاي موجود در مدل تبيين مي‌شود. نتيجه ­گيري: پيشگيري از بيماريهاي سبك زندگي مستلزم توجه به ابعاد ساختاري و عامليتي سـبك هـاي زنـدگي اسـت. يكي از مهمترين تعيين كننده هاي رفتارهاي خوردن كودكان، روش هاي تغذيه اي است كه والدين از آن استفاده مي كنند. نشان داده شده است كه اين امر هم تحت تأثير عوامل مرتبط به والدين و هم فرزندان قرار دارند.