اثربخشي شناخت درماني گروهي بر احساس تنهايي و نگرش نسبت به زندگي دانش‌آموزان اول دبيرستان شهرستان شوش در سال تحصيلي 94-1393

The efficacy of Group cognitive therapy on loneliness and the attitude towards life of the first grade male students in one of Susa junior high schools at the 2014-15 academic year

اين پژوهش به منظور بررسي اثر بخشي شناخت درماني گروهي بر احساس تنهايي و نگرش نسبت به زندگي دانش آموزان پسر پايه ي اول متوسطه شهرستان شوش، انجام پذيرفت. اين تحقيق از نوع طرح هاي نيمه آزمايشي پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري تحقيق را كليه ي دانش آموزان پسر اول متوسطه شهرستان شوش، تشكيل دادند. به منظور انتخاب آزمودني ها ابتدا با روش نمونه گيري خوشه اي، يك مدرسه بصورت تصادفي انتخاب شد. سپس از بين دانش آموزان اين مدرسه ،40 نفر بطور تصادفي انتخاب گرديده و در دو گروه آزمايش (20) نفر و گروه كنترل (20) نفر جايگزين شدند. گروه آزمايش، 12 جلسه 90 دقيقه اي تحت درمان شناختي گروهي بر مبناي الگوي مايكل فري قرار گرفتند. پرسشنامه هاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه نسخه تجديدنظر شده ي احساس تنهايي (USLA؛ راسل، پپلاو و كاترونا؛ 1980) و پرسشنامه ي نگرش نسبت به زندگي (LRI؛ باتيستا؛ 1998) بود كه بصورت گروهي اجرا شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون كوواريانس تجزيه و تحليل شد. نتايج بدست آمده از پژوهش نشان داد كه بين عملكرد افراد دو گروه در پس آزمون متغير احساس تنهايي تفاوت معني دار وجود دارد. يعني شناخت درماني گروهي در كاهش ميزان احساس تنهايي دانش آموزان تاثير داشت .بين عملكرد افراد دو گروه در پس آزمون متغير نگرش نسبت به زندگي تفاوت معني داري وجود دارد. يعني شناخت درماني گروهي در افزايش ميزان نگرش نسبت به زندگي دانش آموزان تاثير داشت. در مجموع شناخت درماني گروهي برمبناي الگوي مايكل فري موجب بهبود نسبي شاخص هاي احساس تنهايي و نگرش نسبت به زندگي در گروه هاي شركت كننده شده بود.) سطح معناداري آزمون براي هر 2 متغير در سطح كمتر از 001/0>P معنادار است.

This study was conducted to assess the efficacy of Group cognitive therapy on loneliness and the attitude towards life of the first grade male students in one of Susa junior high schools. This semi-experimental research design consists of pretests, posttests, and a control group. The population of the study composed of all male students in the first grade of Susa junior high schools. In order to select subjects, cluster sampling method was used and one school was randomly selected. Then 40 students of this school were randomly selected and placed into an experimental groups (n=20) and a control group (n=20). The experimental group had 12 ninety- minute sessions of group cognitive therapy based on the Michael Frey’s model. The questionnaires used in this study were the revised version of loneliness questionnaire (UCLA; Russell, Pepla and Katrona, 1980) and attitude towards life questionnaire (LRI; Batista, 1998) and conducted in groups. The data obtained was analyzed by the SPSS Software using ANCOVA analysis. The results of this study showed that (1) there was a significant difference between the performances of two groups on loneliness test. It means that the group cognitive therapy had an effect on reducing loneliness. (2) There was a significant difference between the performances of two groups on attitude toward life test. It implies that the group cognitive therapy had an impact on increasing students' attitudes towards life. In general, group cognitive therapy - based on the Michael Frey’s model- relatively improved the loneliness and the attitude toward life indicators among participants.