تبيين و تحليل تاريخي ـ حديثي شاخصه‌‌هاي نظام آموزشي و تربيتي اماميه

هر نظام فكري و آموزشي براي ماندگاري خود، بايد مجموعه‌اي از انديشه‌ها و اعتقادات، ارزش‌ها، اخلاقيات و نيز قوانين و رفتارها را در فرآيند آموزشي خويش، با استفاده از نظام و سازماني هدفمند به مخاطبان خود منتقل كند. در پاسخ به اين سؤال كه آيا شيعيان از نظام آموزشي ‌ـ تربيتي كارآمدي برخوردار بوده‌اند كه با استفاده از آن و امكانات و توان فرهنگي، براي انتقال معارف متعالي خويش به مخاطبان بهره برده‌ باشند؟ اين مقاله، پس از تعريف نظام آموزشي و تحليل ويژگي‌ها و كاركردهاي آن، به صورت عام و تبيين شاخصه‌هاي آموزشي اماميه در پنج قرن نخست هجري و نيز با تجزيه و تحليل تاريخي ‌ـ حديثي، با برشماري فعاليت‌هاي آموزشي شيعيان، به تبيين شاخصه‌هاي نظام آموزشي ايشان، با استفاده از منابع تاريخي و روايي و با روشي تحليلي و توصيفي پرداخته است؛ پس از بررسي و تحليل منابع، اين نتايج حاصل گرديد كه نظام آموزشي ‌ـ تربيتي اماميه، علاوه بر تمايزات و استقلال ماهوي خويش، همواره بر مرجعيت و علوم اهل‌بيت و همچنين مباني، محتوا و روش آموزشي خاص ايشان استوار بوده است.