تحليلي بر معناشناسي واژگان قرآني در حوزه تربيت؛ ترسيم شبكه معنايي آن در قرآن كريم

اين نوشتار، به منظور دستيابي به واژگان قرآني حوزه تربيت و حوزه‌هاي معنايي آن، از رويكرد همزماني استفاده كرده است. اين پژوهش، به روش اسنادي و كتابخانه‌اي و به شيوه‌اي تحليلي از نوع تحليل معناشناسانه تدوين يافته است. لذا روش انجام اين پژوهش توصيفي ‌ـ تحليلي است. ازاين‌رو، ابتدا حوزه‌هاي معنايي تربيت در دو محور مربي و متربي بررسي و پس از استخراج واژگان كليدي هر حوزه بر اساس نص آيات قرآن كريم، به ترسيم شبكه معنايي آن در قرآن كريم پرداخته است. در اين شبكه، مشاهده مي‌شود كه برخي واژگان حوزه مربي در عين اينكه در نص آيات قرآن كريم در يك مرتبه به عنوان مربي مطرح شده‌اند، در مرتبه‌اي ديگر، در همان نصوص آيات، نقش متربي را دارند. تنها واژه «الله» است كه در اين شبكه، نقش ثابتي داشته و در رأس واژگان حوزه مربي خودنمايي مي‌كند. آنچه در نهايت در اين شبكه، به روشني قابل دستيابي است، اينكه از بين واژگان حوزه مربي در قرآن كريم، توجه قرآن بر واژه «الله» است و در بين واژگان حوزه متربي، توجه بر واژه «انسان» است.