مقايسه مباني تربيت عفيفانه در مسيحيت با اسلام

غريزه جنسي به‌عنوان يك سرمايه‌ الهي، اگرچه نقش مثبتي در رشد و سلامت انسان دارد، اما در صورت عدم كنترل، آثار جبران‌ناپذيري را در جامعه به دنبال خواهد داشت. ازاين‌رو، ‌اديان توحيدي براي مديريت اين غريزه سازوكارهاي متفاوتي پيش‌بيني كرده‌اند. اكنون اين پرسش مطرح است كه مسيحيت و اسلام، چه تدابيري براي كنترل اين ميل دروني انديشيده‌اند؟ اين پژوهش با مطالعه ديدگاه‌هاي بين‌ادياني، شيوه‌هاي مهار شهوت جنسي را براي وصول به حياتي پاك و سالم ارائه مي‌دهد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه تربيت جنسي در تعاليم مسيحيت، فارغ از هويت جنسي و سن، متأثر از رهبانيت و زهدپيشگي بوده است. اما اسلام، با اعتقاد به عامليت جنس و سن در تربيت، داراي راهكارهاي نظري و عملي، از دوره جنيني تا انتهاي حيات انساني مي‌باشد. در مجموع مي‌توان گفت: با وجود تفاوت‌ در آموزه‌هاي جنسي مسيحيت و اسلام، هر دو بر پرورش و تقويت فضيلت اخلاقي عفت تأكيد داشته، و خويشتن‌داري غايت تربيت جنسي اين اديان توحيدي است. هرچند مصاديق عفاف‌گرايي در ادبيات اخلاقي مسيحيت، دستخوش تحولات بوده است.