پيش بيني تحمل پريشاني بر اساس سيستم هاي مغزي-رفتاري، ويژگي هاي شخصيتي هگزاكو و انزواي اجتماعي در افراد وابسته به مواد مخدر

هدف: هدف از اين پژوهش پيش بيني تحمل پريشاني بر اساس سيستم هاي مغزيرفتاري، ويژگي هاي شخصيتي هگزاكو و انزواي اجتماعي در افراد وابسته به مواد مخدر بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل همه مردان وابسته به مواد مخدر مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد شهر تهران در سال 1399 بود. بر اساس ديدگاه كلاين (2015)، 400 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب‌ و به مقياس تحمل پريشاني، مقياس سيستم هاي مغزي/رفتاري، سياهه شخصيتي هگزاكو و مقياس انزواي اجتماعي پاسخ دادند. پس از در نظر گرفتن داده هاي پرت، 63 پرسش نامه كنار گذاشته شد و نهايتا 337 نفر وارد تحقيق شدند. داده ها با روش ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه سيستم بازداري رفتاري، هيجان پذيري و انزواي اجتماعي با تحمل پريشاني روابط منفي و معناداري داشتند. سيستم فعال ساز رفتاري، صداقتفروتني، برون گرايي، توافق و وظيفه شناسي با تحمل پريشاني روابط مثبت و معناداري داشتند. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نيز آشكار كرد كه 33 درصد واريانس تحمل پريشاني به ‌وسيله سيستم هاي مغزيرفتاري، ويژگي هاي شخصيتي هگزاكو و انزواي اجتماعي تبيين شد. نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه سيستم هاي مغزيرفتاري، ويژگي هاي شخصيتي هگزاكو و انزواي اجتماعي نقش مهمي در پيش بيني تحمل پريشاني در افراد وابسته به مواد مخدر دارند.