اثربخشي شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر خودپنداره، پذيرش خويشتن و خودانتقادگري در زنان داراي اختلال سوءمصرف مواد

هدف: هدف از اين پژوهش بررسي تاثير شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر خودپنداره، پذيرش خويشتن و خودانتقادگري در زنان وابسته به مواد بود. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. 28 زن وابسته به مواد در شهرستان نجف آباد با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش (14 نفر) و كنترل (14 نفر) گمارده شدند. در اين پژوهش، پرسش نامه خودپنداره، پرسش نامه خويشتن پذيري غيرمشروط و پرسش نامه خودانتقادگري مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه مداخله شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي موجب افزايش معني دار سطوح خودپنداره و پذيرش خويشتن و كاهش معني دار سطوح خودانتقادي در شركت كنندگان گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل شد و اين نتايج در مرحله پيگيري نيز پايدار ماندند. نتيجه‌گيري: با توجه به اثربخشي آموزش ذهن آگاهي، مي توان خودپنداره و پذيرش خويشتن را در زنان وابسته به مواد بهبود داد و خود انتقادي را كاهش داد.