اثربخشي درمان ريتم اجتماعي و ميان فردي بر بدتنظيمي هيجان در سوءمصرف كنندگان مت آمفتامين

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان ريتم اجتماعي و ميان فردي بر كاهش بدتنظيمي هيجان در افراد داراي سوءمصرف مت آمفتامين انجام شد. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين تحقيق شامل همه افراد داراي سوءمصرف مت آمفتامين مراجعه كننده به كلينيك هاي شهر تهران بود. از ميان آن ها، تعداد 33 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (17 نفر) و كنترل (16 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش 12 جلسه درمان ريتم اجتماعي و ميان فردي كه توسط فرانك (2007) طراحي شده است، را دريافت كرد، در حالي كه گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. هر دو گروه در پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقياس دشواري در تنظيم هيجان مورد ارزيابي قرار گرفتند و داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان ريتم اجتماعي و ميان فردي باعث كاهش معنادار دشواري در تنظيم هيجان شد. نتيجه گيري: درمان ريتم اجتماعي و ميان فردي مي تواند به عنوان يك مداخله جديد براي كاهش احتمال لغزش و عود از طريق بهبود تنظيم هيجان در افراد وابسته به مواد در نظر گرفته شود.