اثربخشي برنامه آموزش تحول مثبت نوجواني بر هويت‌يابي و خودكارآمدي در دانش آموزان در معرض خطر اعتياد

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي برنامه آموزش تحول مثبت نوجواني بر هويت‌يابي و خودكارآمدي در دانش آموزان در معرض خطر اعتياد بود. روش: اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل همه دانش آموزان پسر پايه نهم در معرض خطر اعتياد شهر بجنورد در سال 1399-1398 بود. با توجه به طراحي پژوهشي، نمونه اي به حجم 30 نفر به ‌روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌ صورت تصادفي در گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش به مدت 12 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت برنامه آموزش تحول مثبت نوجواني قرار گرفت و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش مقياس بسط يافته سنجش عيني وضعيت هويت خود و پرسش نامه خودكارآمدي عمومي بودند. داده ها با استفاده از روش تحليل كواريانس چندمتغيره تجزيه ‌و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين گروه آزمايش و گروه كنترل در رابطه با ميانگين نمرات متغيرهاي هويت‌يابي و خودكارآمدي تفاوت معني‌داري وجود داشت. آموزش تحول مثبت نوجواني به طور معناداري منجر به كاهش هويت منفي و افزايش خودكارآمدي گروه آزمايش شد. نتيجه‌گيري: مي‌توان از آموزش تحول مثبت نوجواني در هويت‌يابي و خودكارآمدي دانش آموزان در معرض خطر اعتياد در مدارس استفاده نمود.