نقش سبك هاي فرزندپروري ادراك شده و شفقت به خود در پيش بيني آمادگي اعتياد در جوانان

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسي نقش سبك هاي فرزندپروري ادراك شده و شفقت به خود در پيش بيني آمادگي اعتياد در جوانان انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانشجويان دانشگاه بجنورد در سال تحصيلي 1398-1397 بود. حجم نمونه شامل 340 نفر بود كه به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند و به مقياس آمادگي اعتياد، پرسش نامه اقتدار والدين و مقياس شفقت به خود پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از آزمون رگرسيون چندگانه سلسله مراتبي استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه سبك فرزندپروري مقتدر و شفقت به خود به شكل منفي و معنادار، و سبك هاي فرزندپروري مستبد و سهل گير به شكل مثبت و معنادار آمادگي اعتياد را پيش بيني كردند. از بين ابعاد شش گانه شفقت به خود، دو بعد مهرباني با خود و قضاوت خود آمادگي اعتياد را به شكل منفي و معناداري پيش بيني كردند. در ميان سبك هاي فرزندپروري، سبك مقتدر قوي ترين پيش بيني كننده بود. همچنين، شفقت به خود مستقل از سبك هاي فرزندپروري، آمادگي اعتياد را پيش بيني كرد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه سبك هاي فرزندپروري و شفقت به خود پيش بيني كننده هاي مهم براي آمادگي اعتياد در جوانان هستند و اين دو مولفه بايد در برنامه هاي پيشگيرانه و درماني مرتبط با اعتياد مورد توجه قرار گيرند. تبيين ها و تلويحات مرتبط با يافته هاي پژوهش مورد بحث قرار گرفته اند.