اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي بر تاب‌آوري در دانش‌آموزان با آمادگي به اعتياد

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي بر تاب آوري در دانش آموزان با به آمادگي به اعتياد بود. روش: پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري پژوهش را تمامي دانش آموزان مدارس دوره‌ي متوسطه‌ي دوم شهر ملاير در سال تحصيلي 1395-1394 تشكيل دادند. از ميان آن‌ها، يك مدرسه به صورت در دسترس انتخاب و تعداد 300 نفر از دانش آموزان اين مدرسه توسط پرسش نامه‌ي آمادگي اعتياد غربال شدند. سپس، 34 دانش‌آموز كه نمره ي بالاتر از نقطه ي برش كسب كردند و داراي آمادگي به اعتياد بالا بودند، انتخاب و در گروه آزمايش (17 نفر) و گروه كنترل (17 نفر) به ‌صورت تصادفي جايگزين شدند. شركت‌كنندگان گروه آزمايش، 12 جلسه برنامه‌ي مهارت‌هاي زندگي را دريافت نمودند. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه‌ي تاب آوري استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس تك‌متغيره مورد تجزيه ‌و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي زندگي بر تاب آوري در دانش آموزان با آمادگي به اعتياد اثربخش بود و اين برنامه آموزشي باعث افزايش معنادار تاب آوري در دانش آموزان با آمادگي به اعتياد گروه آزمايش نسبت به دانش آموزان با آمادگي به اعتياد در گروه كنترل شد. نتيجه‌گيري: مي توان نتيجه گرفت كه آموزش مهارت‌هاي زندگي نقش مهمي در افزايش تاب‌آوري در دانش‌آموزان با آمادگي به اعتياد دارد و آموزش اين مهارت‌ها مي تواند باعث افزايش تاب‌آوري در دانش آموزان با آمادگي به اعتياد شود.