اثربخشي آموزش ذهن‌آگاهي بر تكانشگري و سبك‌هاي حل مسئله در مردان وابسته به مواد

هدف: اين‌ پژوهش ‌با‌ هدف ‌تعيين‌ اثربخشي آموزش ذهن‌آگاهي ‌بر تكانشگري و سبك‌هاي حل مسئله در مردان وابسته به مواد انجام ‌شد. روش: پژوهش ‌حاضر ‌از ‌نوع ‌مطالعات نيمه آزمايشي ‌با ‌طرح ‌پيش آزمونپس آزمون و پيگيري با گروه‌ كنترل ‌بود. جامعه آماري پژوهش شامل همه مردان وابسته به مواد مراجعه كننده به مركز اقامتي ترك اعتياد اسلام شهر (تعداد 123 نفر) در سال 1398 بود. از ميان آن ها، نمونه‌ اي ‌به‌ حجم 40 نفر ‌به ‌روش ‌نمونه گيري ‌هدفمند ‌انتخاب ‌و‌ به ‌تصادف ‌در ‌دو ‌گروه ‌آزمايش (20 نفر) ‌و‌ كنترل (20 نفر) ‌جايگزين ‌شدند. شركت كنندگان ‌در ‌مراحل ‌پيش آزمون، ‌پس آزمون ‌و‌ پيگيري مقياس تكانشگري و پرسش نامه سبك‌هاي حل مسئله را ‌تكميل‌ كردند. گروه‌ آزمايش تحت 8 جلسه‌ 60 دقيقه اي ‌آموزش ذهن‌آگاهي ‌قرار‌ گرفت و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد.‌ تحليل‌ داده ها با ‌استفاده‌ از‌ آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره ‌انجام‌ شد.‌ يافته ها: نتايج‌ نشان‌ دادند‌ كه ‌آموزش ذهن‌آگاهي به بهبود تكانشگري و سبك‌هاي حل مسئله ‌در ‌مرحله ‌پس آزمون منجر شد ‌و‌ اين ‌تاثير ‌در‌ مرحله پيگيري ‌نيز ‌تداوم داشت. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه آموزش ذهن‌آگاهي مي‌تواند به عنوان روشي مناسب در بهبود تكانشگري و سبك‌هاي حل مسئله در مردان وابسته به مواد به كار رود و در نتيجه منجر به كاهش آثار زيان بار اعتياد شود.