واكنش ژنوتيپ هاي گندم دوروم نسبت به تاريخ كاشت و تراكم هاي بذر در شرايط ديم كرمانشاه

اين پژوهش به منظور بررسي واكنش ارقام گندم دوروم نسبت به تاريخ كاشت و تراكم هاي مختلف بذر تحت شرايط ديم طي آزمايشي در سال هاي 95-1393 در سرارود كرمانشاه به صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار اجرا شد. سه ژنوتيپ گندم دوروم (SAJI، BCR و STJ) در سه تاريخ كاشت قبل از بارندگي مؤثر (مقدار و زمان وقوع بارندگي مؤثر به ترتيب 33.2 و 34.5 ميلي متر و 26 مهر و 5 آبان ماه در دو سال آزمايش بود)، 15 روز بعد از بارندگي مؤثر و 30 روز بعد از بارندگي مؤثر و در چهار تراكم 250، 350، 450 و 550 بوته در متر مربع ارزيابي شدند. صفات تعداد سنبله در متر مربع، وزن هزار دانه، عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيك، شاخص برداشت، درصد نور دريافتي، درصد پروتئين دانه و محتواي كلروفيل اندازه گيري شدند. نتايج مقايسه ميانگين هاي اثرات ساده نشان داد كه تعداد سنبله در متر مربع در تاريخ كاشت قبل از بارندگي مؤثر نسبت به دو تاريخ كاشت ديگر بيشتر بود. مقايسه ميانگين هاي اثرات متقابل نشان داد كه ژنوتيپ STJ در تراكم 250 دانه و تاريخ كاشت 15 روز بعد از بارندگي مؤثر بيشترين وزن هزار دانه، رقم SAJI در تراكم 550 دانه و تاريخ كاشت قبل از بارندگي مؤثر بيشترين عملكرد دانه و رقم SAJI در تراكم 450 دانه و تاريخ كاشت قبل از بارندگي مؤثر بيشترين عملكرد بيولوژيك را داشتند. بالاترين ميزان كلروفيل كل و درصد پروتئين دانه از تراكم 350 بوته در مترمربع به دست آمد. كمترين ميزان كلروفيل از تاريخ كاشت 30 روز بعد از بارندگي مؤثر حاصل شد.