اثربخشي آموزش ذهن‌آگاهي بر اهمال‌كاري تحصيلي و بهزيستي روانشناختي و اجتماعي دانش‌آموزان

Effectiveness of mindfulness on academic procrastination and social and psychological well-being of students

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش ذهن‌آگاهي بر اهمال‌كاري تحصيلي و بهزيستي روانشناختي و اجتماعي دانش‌آموزان انجام شد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه اجرا نيمه-تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر كرج در سال تحصيلي 97-1396 بودند كه از ميان آنها 30 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه 60 دقيقه‌اي با روش ذهن‌آگاهي آموزش ديد. گروه‌ها پرسشنامه‌هاي اهمال‌كاري تحصيلي (سولومون و راثبلوم، 1984)، بهزيستي روانشناختي (ريف، 1980) و بهزيستي اجتماعي (كييز، 1998) را تكميل كردند. داده‌ها به كمك نرم‌افزار SPSS-19 و با روش تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شدند. نتايج نشان داد كه ذهن‌آگاهي باعث كاهش اهمال‌كاري تحصيلي و افزايش بهزيستي روانشناختي و اجتماعي دانش‌آموزان شد (01/0P<). نتايج حاكي از اهميت ذهن‌آگاهي در بهبود اهمال‌كاري تحصيلي و بهزيستي روانشناختي و اجتماعي دانش‌آموزان مي‌باشد. بنابراين مشاوران مدارس مي‌توانند از روش ذهن‌آگاهي براي كاهش اهمال‌كاري تحصيلي و افزايش بهزيستي روانشناختي و اجتماعي دانش‌آموزان استفاده كنند.

Present research aimed to investigate the effectiveness of mindfulness on academic procrastination and social and psychological well-being of students. This research in term of purpose was an applied and in term of performance was a quasi-experimental with a pre-test and post-test design with control group. The research population was included high school students in Karaj city in 2017-18 academic years that from them 30 people were selected through available sampling method and randomly assigned to two experimental and control groups. The experimental group trained by mindfulness for 8 sessions of 60 minutes. Groups completed the questionnaires of academic procrastination (Solomon & Rothblum, 1984), psychological well-being (Ryff, 1980) and social well-being (Keyes, 1998). Data was analyzed with using SPSS-19 software and with multivariate analysis of covariance method. The findings showed that mindfulness led to decrease the academic procrastination and increase the social and psychological well-being of students (P<0/01). The results indicate the importance of mindfulness on improving academic procrastination and social and psychological well-being of students. Therefore, school counselors can use the mindfulness method to decrease the academic procrastination and increase the social and psychological well-being of students