برآورد تبخير- تعرق مرجع با استفاده از پيش نگري هاي پروژه CORDEX و بررسي سهم متغيرهاي هواشناسي در تغييرات آن (مطالعه موردي: حوضه درياچه اروميه)

تبخير-تعرق مرجع (ETo) يكي از مهم ترين عوامل مؤثر در چرخه هيدرولوژيكي بوده و به عنوان سنجه اي از تقاضاي تبخير جو، در محاسبه بسياري از شاخص هاي خشكسالي و خشكي و مطالعات مربوط به پيش نگري اثرات تغيير اقليم استفاده شده است. بررسي اثر تغيير اقليم بر ETo براي مديريت و برنامه ريزي بلندمدت منابع آب ضروري است. در اين مطالعه، از پيش نگري هاي ريزمقياس نمايي شده دو مدل اقليمي EC-EARTH و GFDL-ESM2M (مبتني بر سناريوي RCP8.5) تحت پروژه CORDEX استفاده شد و ميزان ETo در حوضه درياچه اروميه براي دوره تاريخي (2005-1976) و دوره آينده (2100-2006) با استفاده از روش تعديل يافته پنمن مانتيث فائو و با شمول اثرات افزايش غلظت گاز CO2 جو بر ميزان مقاومت روزنه اي گياهان، برآورد شد. نتايج بررسي تغييرات ETo در سه دوره آينده نزديك (2011-2040)، آينده مياني (2070-2041) و آينده دور (2100-2071) نسبت به دوره تاريخي حاكي از روند افزايشي ETo سالانه به ويژه در آينده دور بود. تحليل سهم متغيرهاي هواشناسي در تغييرات ETo سالانه نشان داد متغيرهاي دماي بيشينه (با ميانگين سهم % 91.54)، دماي كمينه (با ميانگين سهم % 37.68) و غلظت گاز CO2 جو (با ميانگين سهم % 41.40) بيشترين سهم را در تغييرات ETo خواهند داشت. با اين وجود، به دليل روند افزايشي توسعه كشاورزي، اثرات آبياري بر اقليم و عدم شمول اثرات آبياري در مدل هاي اقليمي، پيش نگري تغييرات ETo بر مبناي مدل هاي اقليمي با عدم قطعيت هايي همراه است.