مقايسه پيشگيري كوتاه مدت با استفاده از آنوكساپارين و ريواروكسابان، پس از جراحي تعويض كامل زانو

Comparison of Prophylactic Short-Term Use of Enoxaparin and Rivaroxaban after Total Knee Replacement Surgery

زمينه و هدف ترومبوآمبولي وريدي، VTE (Venous thromboembolism)، ميزان مرگ و مير بيمار را پس از جراحي هاي ارتوپدي افزايش مي دهد و به همين ترتيب، پيش درماني به عنوان يك عمل مرسوم، پس از تعويض كامل مفصل انجام مي شود. اگرچه عوامل پيشگيري كننده موثر و ايمن زيادي وجود دارند، اما نتايج باليني به زير حد مطلوب نمي رسند. هدف اين مطالعه مقايسه نتايج باليني و سونوگرافي براي استفاده از هپارين با وزن مولكولي كم، LMWH (low molecule weight heparin)، و ريواروكسابان (Rivaroxaban) در بيماراني است كه تعويض كامل زانو انجام داده اند. روش ها در يك مطالعه مقطعي آينده نگر، 325 بيمار براي دريافت آنوكساپارين (Enoxaparin) يا ريواروكسابان به عنوان ترومبوپروفيلاكسي در جراحي تعويض كل مفصل زانو، ثبت نام شدند. براي آنها قبل و بعد از عمل، براي تشخيص ترومبوآمبولي، سونوگرافي داپلر انجام شد. اين بيماران حداقل براي دو سال مورد بررسي قرار گرفتند. وضعيت و وقوع VTE مورد بررسي قرار گرفت. بيماران از نظر جنسيت، شاخص توده بدني، استعمال دخانيات، ديابت شيرين و سابقه قبلي VTE مقايسه شدند. يافته ها 325 بيمار واجد شرايط، مجموعه اي از 130 (40%) مرد و 195 (60%) زن را فراهم كردند. ميانگين سن بيماران و انحراف معيار به ترتيب 2/63 سال و 3/14 بود. در مجموع 40 بيمار (3/12%) شامل 27 نفر LMWH و 13 نفر ريواروكسابان، داراي DVT (deep venous thrombosis) در اندام تحتاني بودند. 15 بيمار (6/4%) شامل 11 نفر از LMWH و 4 نفر از ريواروكسابان داراي آمبولي ريوي، PE (pulmonary embolism)، بودند. 5 بيمار (5/1%) شامل 4 نفر در LMWH و 1 نفر در ريواروكسابان، داراي ترومبوآمبولي عروق مغزي بودند. شيوع ترومبوآمبولي در هر دو روند پيشگيري مشابه بود. از طرف ديگر، 2 بيمار (6/0%) از گروه LMWH دچار خونريزي خود به خودي ريتروپريتونيال شدند. بيماران PE سابقه DVT داشتند. DVT در بيماران با عوامل خطر چاقي، ديابت يا سيگار كشيدن رخ داده بود. نتيجه گيري از نظر بروز ترومبوز وريدي و PE، بين استفاده از ريواروكسابان و آنوكساپارين، براي پروفيلاكسي ترومبوآمبوليك در تعويض كامل زانو تفاوتي وجود نداشت. پيشگيري از ترومبوآمبوليك طولاني مدت در مواردي مانند استعمال دخانيات، ديابت و چاقي ترجيح داده مي شود. بيماران مبتلا به ترومبوآمبولي وريدي قبلي، در معرض خطر بالايي از آمبولي ريه و عروق مغزي هستند و از طرف ديگر، افت پيشرونده هماتوكريت، بعد از جراحي تعويض كامل زانو، بايد جراح را نسبت به خونريزي خود به خودي ريتروپريتونيال در بيماراني كه از آنوكساپارين براي ترومبوپروفيلاكسي استفاده مي كنند، آگاه كند. كليدواژگان:

Background Venous thromboembolism (VTE) increases patientchr('39')s morbidity and mortality after orthopedic surgeries, and as such, prophylaxis is a routine practice after total joint replacement. Although there are many effective and safe prophylactic agents, clinical results are suboptimal. The aim of this study was to compare clinical and ultrasonographic results for the use of low molecule weight heparin (LMWH) and Rivaroxaban in patients undergoing total knee replacement. Methods In a prospective cross-sectional study 325 patients were enrolled in receiving Enoxaparin or Rivaroxaban as thromboprophylaxis in their total knee replacement surgery. They had pre and post-operative doppler ultrasonography for diagnosis of thromboembolism. They were followed for a minimum of two years. The status and occurrence of VTE was evaluated . Patients were compared in terms of gender, body mass index (BMI), smoking, diabetes mellitus (DM) and previous VTE history. Results The 325 eligible patients provided a sample of 130 (40%) male and 195 (60%) female. The average patient age (SD) was 63.2 (14.3).A total of 40 (12.3%) patients (27 on LMWH, and 13 on Rivaroxaban), had DVT at the lower extremity .15 (4.6 %) patients-11from LMWH and 4 from Rivaroxaban group had pulmonary embolism (PE). 5 patients (1.5%) -4 on LMWH, 1 on Rivaroxaban- had cerebrovascular thromboembolism. The incidence of thromboembolism was found to be similar in both prophylactic regimes. On the other hand, 2 patients (0.6%) had spontaneous retroperitoneal bleeding from LMWH group. The PE patients had history of DVT. DVT occurred in patients with risk factors of obesity, diabetes or smoking. Conclusion There was no difference between the use of rivaroxaban and enoxaparin for thromboembolic prophylaxis in total knee replacement in terms of occurrence of venous thrombosis and PE. Long-term thromboembolic prophylactic is preferred in cases with smoking, diabetes and obesity. Patients with previous venous thromboembolism are at a high risk for pulmonary and cerebrovascular embolism. Progressive hematocrit drop should alert the surgeon towards spontaneous retroperitoneal bleeding in the patients taking enoxaparin for thromboprophylaxis after total knee replacement surgery.