بررسي متغيرهاي عملكردي و آلايندگي موتور ديزل در نسبت هاي مختلف نسبت تعادلي هوا به سوخت با استفاده از مخلوط هاي سوخت ديزل-اتانول

آلودگي محيط زيست يكي از بزرگ‌ترين چالش‌هاي بشر در قرن بيست و يكم است. استفاده از سوخت هاي جايگزين و مهار و تنظيم نسبت تعادلي هوا به سوخت به عنوان مؤثرترين راهكارها براي كاهش آلودگي موتور شناخته شده است. لذا در اين پژوهش، رابطه بين نسبت تعادلي هوا به سوخت يا ضريب لامبدا با متغيرهاي عملكردي موتور و همچنين آلاينده هاي خروجي از مسير خروجي با استفاده از مخلوط هاي سوخت ديزل- اتانول به عنوان سوخت جايگزين در يك موتور ديزل در سرعت هاي 1700، 1800 و 1900 دور در دقيقه بررسي شده است. نتايج نشان داد كه افزايش درصد اتانول در مخلوط سوخت ديزل و اتانول باعث افزايش نسبت تعادلي هوا به سوخت و در نتيجه كاهش توان و گشتاور و افزايش مصرف سوخت موتور گرديد. بيشترين كاهش توان در سرعت 1900 دور در دقيقه و به مقدار 1.18 كيلو وات و بيشترين كاهش گشتاور در سرعت 1800 دور در دقيقه به مقدار 5.94 نيوتن در متر بدست آمد. همچنين بيشترين افزايش مصرف سوخت در سرعت 1900 دور در دقيقه و به مقدار 58.01 ميلي ليتر بر دقيقه بدست آمد. با افزايش مقدار نسبت تعادلي هوا به سوخت، اكسيژن خروجي از مسير خروجي به مقدار 42.89% در سرعت 1700 دور در دقيقه و اكسيدهاي ازت به مقدار 11.72% در سرعت 1900 دور در دقيقه بيشترين افزايش و آلاينده هاي هيدروكربن هاي نسوخته و منواكسيد كربن به ترتيب به مقدار 23.80% در سرعت 1800 دور در دقيقه و 38.75% در سرعت 1900 دور در دقيقه بيشترين كاهش را از خود نشان دادند. در نهايت، در اثر استفاده از مخلوط هاي سوخت ديزل-اتانول و در نتيجه آن افزايش نسبت تعادلي هوا به سوخت، كاهش قابل توجهي در مقدار انتشار آلاينده‏هاي خروجي از مسير خروجي بدست آمد.