شناسايي عوامل مؤثر بر توسعه كارآفريني سازماني (مطالعه موردي: آموزش و پرورش خراسان رضوي)

امروزه كارآفريني سازماني بستري براي ارتقاي عملكرد سازمانها و توسعه مشاركت كاركنان در فرايندهاي سازماني متناسب با شرايط و اقتضائات محيطي در راستاي كسب بهره‌وري سازماني به شمار مي‌ آيد. اهميت موضوع كارافريني سازماني در مديريت سازمانها تا جايي پيش رفته است كه علاوه بر مجموعه‌هاي صنعتي و توليدي، مجموعه‌هاي غيرانتفاعي و خدمات‌محور نيز توجهي ويژه به عوامل ايجادكننده توسعه كارآفريني سازماني دارند. از اين رو پژوهش حاضر با هدف شناسايي عوامل مؤثر بر كارآفريني سازماني و ارائه مدلي براي توسعه كارآفريني سازماني در اداره كل آموزش و پرورش خراسان رضوي انجام شده كه از نظر هدف، كاربردي و توسعه‌ اي و از نظر روش توصيفي پيمايشي با جهت ‌گيري اكتشافي است. پس از انجام 12 مصاحبه نيمه‌ساختاريافته با خبرگان كارآفريني، اشباع نظري حاصل شد و با روش داده‌ بنياد، عوامل مؤثر بر كارآفريني سازماني در هشت مفهوم كلان، شناسايي شد. به منظور سنجش اهميت عوامل، پرسشنامه اي با 41 سؤال طراحي و براساس جدول مورگان ميان 180 نفر از كاركنان اداره كل آموزش و پرورش خراسان رضوي در هشت معاونت توزيع شد. روايي پرسشنامه ‌ها از طريق روايي محتوايي با تأييد خبرگان و نيز روايي سازه از طريق تحليل عاملي تأييد شد. داده ‌ها بر اساس آزمونهاي فريدمن و تحليل عاملي و با نرم‌ افزار ليزرل تحليل شدند. در پايان، مدل توسعه كارآفريني سازماني، مبتني بر نظر خبرگان، در قالب مدل سه شاخگي مشتمل بر سه بعد ساختار (ساختار كارآفرينانه، استراتژي سازمان، ‌سيستم تحقيق و توسعه و سيستم ارزيابي عملكرد)، رفتار (مديريت كارآفريني يكپارچه و شرايط كاركنان) و زمينه (محيط كارآفرينانه و حمايت اسناد بالادستي) ارائه شد.