اثربخشي كلاس درس معكوس در خودكارآمدي رايانه و ادراك از كلاس درس دانش آموزان مقطع متوسطه دوم

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير كلاس ‌درس معكوس در خودكارآمدي رايانه و ادراك از كلاس‌ درس دانش‌ آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شاخه فني و حرفه ‌اي بود. در اين پژوهش كه طرح آن از نوع پيش‌ آزمون پس‌ آزمون با گروه كنترل است، از ميان همۀ دانش‌ آموزان پسر پايه دهم دوره متوسطه دوم شاخه فني و حرفه ‌اي، رشته شبكه و نرم‌ افزار شهرستان بابل، در سال تحصيلي 97-1396، با روش نمونه‌ گيري خوشه‌ اي چند مرحله‌ اي، 40 نفر انتخاب شدند. پس از تعيين معيارهاي ورود، سطح خودكار آمدي‌ رايانه و ادارك از كلاس ‌درس دانش‌ آموزان دو گروه با به ‌كارگيري پرسشنامه خودكارآمدي رايانه مورفي، كوور و اوون (1989) و پرسشنامه در اين كلاس چه مي ‌گذرد (WIHIC) فراسر، فيشر و مك روبي (1996) به‌ عنوان نمرات پيش‌ آزمون، اندازه‌ گيري شد. به دانش‌ آموزان گروه آزمايش (19 = n)، با استفاده از روش كلاس ‌درس معكوس، كتاب »نصب و راه‌ اندازي سيستمهاي رايانه ‌اي « به مدت 64 ساعت (8 جلسه 8 ساعته) و طي يك نيمسال تحصيلي، آموزش داده شد. دانش‌ آموزان گروه كنترل (21 = n) با استفاده از روش مرسوم (سنتي)، آموزش دريافت كردند. پس از اجراي مداخلات، مجدداً سطح خودكار آمدي رايانه و ادارك از كلاس‌ درس دانش‌ آموزان به عنوان نمرات پس‌ آزمون، اندازه‌ گيري و ثبت شد. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه كلاس ‌درس معكوس به طور معناداري سبب افزايش خودكارآمدي رايانه و ادراك مثبت دانش ‌آموزان از كلاس‌ درس مي ‌شود. در نهايت، چگونگي تأثير كلاس ‌درس معكوس بر خودكارآمدي رايانه و ادراك از كلاس درس، به بحث گذاشته شد.