«زن» در رئاليسم ايراني با تكيه بر رمان«جاي خالي سلوچ»

نگرش‌ها، رويكردها و اقتضائات ايدئولوژيكي، فرهنگي و اجتماعي هر جامعه در تبادلات فرهنگي هنري بين جوامع مختلف، سبب تغيير، تحول و تطور در مولفه‌هاي فرهنگي هنري مبادله شده مي‌گردد. مقتضيات فرهنگي اجتماعي ايران، در دوره آغازين غرب‌گرائي روشنفكران ايراني –پس از اقتباس مكتب رئاليسم از ادبيات غرب باعث تغييرات بنيادين در اصول و موازين اين مكتب ادبي گرديد كه در نهايت آن را به شكل مكتبي مستقل با صبغه‌اي ايراني و با مولفه‌هاي خاص ايران، بازتوليد نمود؛ تا جائي‌كه مي‌توان اطلاق اصطلاح(رئاليسم ايراني) بر اين مكتب را مناسب دانست.  اين پژوهش بر اساس روش تحليل محتواي كيفي، به بررسي (زن در رئاليسم ايراني) به عنوان يكي از مهم‌ترين مولفه‌هاي واقع‌گرائي ايراني در رمان«جاي خالي سلوچ» مي‌پردازد. در اين تحقيق، چالش‌هاي فراروي زن ايراني و ابعاد شخصيتي او در خانواده، به صورت سرفصل‌ها و بخش‌هاي اصلي و فرعي، مقوله‌بندي شده، زواياي مختلف آن تحليل گرديده و سپس در رمان مذكور مورد ارزيابي قرار مي‌گيرد؛ همچنين در روند اين پژوهش، ميزان توجه و تمركز نويسنده اين اثر بر هويت تاريخي اجتماعي زن ايراني به عنوان يك مولفه مكتب واقع‌گرائي ايراني تبيين و تحليل مي‌گردد.