تأثير نوروفيدبك و ذهن‌آگاهي بر عملكرد پيوستۀ ديداري فوتباليست‌هاي جوان

تمركز يا توانايي تمركز بر روي تكليف در دست درحالي‌كه حواس‌پرتي‌ها ناديده گرفته شوند، عامل حياتي براي عملكرد موفق در ورزش است. هدف اصلي اين تحقيق، مطالعۀ اثر تمرينات نوروفيدبك و ذهن‌آگاهي بر عملكرد پيوستۀ ديداري ورزشكاران جوان بود. بدين‌منظور، تعداد 45 ورزشكار رشتۀ فوتبال 16 تا 20 سالۀ حاضر در ليگ‌هاي كشوري در سال 1396 در سه گروه مداخلۀ تمرينات نوروفيدبك پروتكل آلفا/تتا، مداخلۀ تمرينات ذهن‌آگاهي و كنترل قرار گرفتند. ورزشكاران گروه نوروفيدبك، 12 جلسۀ (6 هفته 2 جلسه‌اي) 30 دقيقه‌اي تمرين نوروفيدبك با پروتكل كاهش موج آلفا و افزايش موج تتا و گروه ذهن‌آگاهي، 12 جلسۀ (6 هفتۀ 2 جلسه‌اي) 30 دقيقه‌اي تمرينات ذهن‌آگاهي براي ورزشكاران را دريافت كردند. قبل و بعد از مداخلۀ آزمون از عملكرد پيوستۀ ديداري استفاده شد. در گروه كنترل هيچ مداخله‌اي انجام نگرفت. نتايج حاصل از تحليل واريانس مختلط و تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر كه در سطح معناداري 0.05 انجام گرفت، بيانگر بهبودي معنادار در همۀ ابعاد آزمون عملكرد پيوستۀ ديداري (خطاي حذف، خطاي ارائه و زمان واكنش) در گروه نوروفيدبك و ذهن‌آگاهي نسبت به گروه كنترل بود. همچنين نتايج بيانگر آن است كه تفاوت معناداري بين دو گروه نوروفيدبك و ذهن‌آگاهي در ابعاد آزمون عملكرد پيوستۀ ديداري وجود ندارد. نتايج اين تحقيق حاكي از كارايي تمرينات نوروفيدبك آلفا/تتا و تمرينات ذهن‌آگاهي به‌عنوان تمرينات بهبود عملكرد پيوستۀ ديداري در مقايسه با گروه كنترل در ورزشكاران جوان است.