تأثير توانمندسازي شناختي بر حافظۀ كاري و يادگيري مشاهده‌اي مهارت حركتي در كودكان

هدف كلي تحقيق بررسي تأثير توانمندسازي شناختي بر حافظۀ كاري و يادگيري مشاهده‌اي مهارت پرتاب دارت كودكان بود. 40 دانش‌آموز 11-10 ساله به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. در مرحلۀ اول توانمندسازي شناختي و در مرحلۀ دوم يادگيري مشاهده‌اي پرتاب دارت انجام گرفت. در مرحلۀ اول، ابتدا پيش‌آزمون شناختي گرفته شد، براساس سن و نمرات پيش‌آزمون افراد به دو گروه 20 نفرۀ همگن تمرين شناختي و بدون تمرين شناختي تقسيم شدند. به گروه شناختي 8 جلسۀ 45 دقيقه‌اي تمرينات توانمندسازي شناختي داده شد. سپس افراد در پس‌آزمون شناختي شركت كردند. آزمون شناختي با استفاده از نرم‌افزار كرسي بلك (حافظۀ كاري) انجام گرفت. در مرحلۀ دوم، هر كدام از گروه‌هاي مرحلۀ اول به دو گروه 10 نفري مشاهده‌اي+بدني و بدني تقسيم شدند. پس از شركت در پيش‌آزمون پرتاب دارت، مرحلۀ تمرين دارت (سه جلسۀ 20 پرتابي) به‌صورت مشاهده‌اي و بدني بود. گروه مشاهده‌اي+بدني علاوه‌بر پرتاب ويدئو مدل ماهر پرتاب دارت را مشاهده كردند. پس‌آزمون شناختي در انتها گرفته شد. از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري تكراري2*3 و 2*4 استفاده شد. نتايج نشان داد كه حافظۀ كاري گروه شناختي به‌طور معناداري بهتر از گروه غيرشناختي بود. گروه شناختي+ مشاهده‌اي+ بدني در پس‌آزمون دارت به‌طور معناداري بهتر از ساير گروه‌ها عمل كرد. به‌نظر مي‌رسد كه توانمندسازي شناختي موجب تسهيل يادگيري از طريق مشاهده مي‌شود.