تأثير تمرين راهبردهاي قامتي بر تعادل زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير تمرين راهبردهاي قامتي بر تعادل زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس انجام شد. شركت كنندگان اين پژوهش 30 زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس با ميانگين سني 5.03 ± 41.40 بودند. شركت كنندگان به‌طور تصادفي به دو گروه تمرين و كنترل تقسيم شدند. گروه تمرين به‌مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه به تمرين راهبردهاي قامتي متناسب با پروتكل طراحي‌شده پرداخت. گروه كنترل نيز فعاليت هاي روزمره خود را ادامه داد. براي بررسي تعادل ايستا و پويا و كاركردي شركت كنندگان در پيش آزمون و پس آزمون، به‌ترتيب از آزمون شارپندرومبرگ، TUGو تعادل كاركردي برگ استفاده شد. نتايج آزمون تحليل واريانس مركب (2 * 2) نشان داد ميانگين نمرات پس آزمون تعادل ايستا و پوياي گروه تمرين در مقايسه با پيش آزمون كاهش يافت (0.001= p ) و اين تفاوت معنادار در گروه كنترل مشاهده نشد (0.05 lt; p ). مقايسه بين‌گروهي نشان داد بين نمرات تعادل ايستا و پوياي گروه كنترل و تمرين تفاوت معنادار وجود داشت (0.001= p ).امتيازهاي آزمون تعادل كاركردي گروه تمرين در پس آزمون در مقايسه با گروه‌ كنترل افزايش‌ معنا دار يافت (0.001= p ). بين عملكرد گروه كنترل در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معنادار يافت نشد (0.05 lt; p ).همچنين مقايسه بين‌گروهي نشان داد بين نمرات گروه تمرين و كنترل در آزمون تعادل كاركردي تفاوت معنا دار وجود داشت (0.001= p ).نتايج نشان مي دهد كه هشت هفته تمرين راهبردهاي قامتي به بهبود تعادل ايستا، پويا و كاركردي منجر شد. به‌نظر مي رسد علت بهبود در تعادل متعاقب انجام‌شدن اين تمرين‌ها، افزايش استقامت عضلاني، سازگاري عصبي-عضلاني و كاهش تنش عضلاني باشد.