سهم نسبي كاركردهاي اجرايي پايه در پيش‌بيني عملكرد تيراندازي

بررسي عوامل زيربنايي عملكرد ورزشي يكي از مهم‌ترين اهداف پژوهشگران علوم ورزشي است. در اين ‌راستا پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط بين كاركردهاي اجرايي پايه (بازداري و حافظۀ‌كاري) با عملكرد تيراندازي انجام شد. بدين‌منظور 30 نفر از تيراندازان استان كردستان در دامنۀ سني 18 تا 32 سال كه زير نظر هيئت تيراندازي استان به تمرين مي‌پرداختند، در اين پژوهش شركت كردند. حافظۀ‌ كاري و كنترل بازداري از طريق آزمون‌هاي انبك و استروپ ارزيابي شدند. سپس امتياز افراد در اولين مسابقۀ رسمي بعد از ارزيابي به‌عنوان عملكرد تيراندازي در نظر گرفته شد. ارتباط بين متغيرها با آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و اسپيرمن و همچنين رگرسيون خطي ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه تنها بين دو مؤلفۀ ميزان خطا در كوشش‌هاي ناهمخوان و نمرۀ تداخل در آزمون استروپ با عملكرد تيراندازي رابطۀ معنا‌داري وجود داشت (P 0.05) و بين ساير مؤلفه‌ها رابـطۀ معـنا‌داري مشاهده نشد(P 0.05) ؛ براين‌اساس، با كاهش خطا در كوشش‌هاي ناهمخوان و همچنين كاهش تداخل، ركورد تيراندازي افزايش پيدا ‌كرد. علاوه‌براين، نتايج رگرسيون خطي نشان داد كه تنها مولفۀ نمرۀ تداخل به‌طور معنا‌داري توانايي تبيين بخشي از واريانس عملكرد تيراندازي را داشت (P 0.05). به‌طوركلي يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه از بين كاركردهاي اجرايي پايه يعني حافظۀ‌ كاري و كنترل بازداري، كنترل بازداري توانايي بيشتري در تبيين عملكرد تيراندازي را دارد؛ از اين‌رو، اين مؤلفه مي‌تواند در كنار ساير مؤلفه‌هاي مهم تأثيرگذار بر عملكرد تيراندازان قرار گيرد تا نخست براي ارزيابي و سپس به‌منظور بهبود عملكرد تيراندازي از طريق مداخلات ارتقاي بازداري به‌كار گرفته‌ شود.