تأثير محروميت از خواب قبل از تمرين جسماني، ذهني، مشاهده‌اي و تركيبي بر اكتساب و يادداري سرويس كوتاه بدمينتون

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير محروميت از خواب قبل از تمرين جسماني، ذهني، مشاهده‌اي و تركيبي بر اكتساب و يادداري سرويس كوتاه بدمينتون انجام شد. 180 دانشجوي مرد 19 تا 25 ساله داوطلبانه در اين پژوهش شركت داشتند كه در نهايت به هشت گروه (چهار گروه تجربي جسماني، مشاهده‌اي، ذهني و تركيبي و چهار گروه كنترل) تقسيم شدند و به تمرين سرويس كوتاه بدمينتون پرداختند. گروه هاي تجربي پس از محروميت 24 ساعت از خواب و گروه كنترل بدون هيچ محروميتي از خواب به تمرين پرداختند. هريك از آزمودني ها در مرحله اكتساب براساس روش تمريني مدنظر خود تمرين كردند. بعد از انجام‌دادن تمرين (اكتساب)، آزمودني‌ها خواب معمول شبانه روز را طي روزهاي بعد رعايت كردند؛ به‌گونه‌اي كه بعد از 24، 72 و 168 ساعت پس از اكتساب، آزمون يادداري سرويس كوتاه بدمينتون گرفته شد. به‌منظور تحليل داده ها از يك طرح تحليل واريانس مركب 4 × 2 × 3 استفاده شد. يافته‌ها نشان داد اكتساب و يادداري دو گروه جسماني و تركيبي هيچ‌كدام تحت‌تأثير بي‌خوابي قرار نگرفت (0.05 P ) و اكتساب مهارت در گروه مشاهده‌اي تحت‌تأثير بي‌خوابي قرار نگرفت (0.05 P )؛ بااين‌حال، در يادداري‌ها گروه كنترل مشاهده‌اي عملكرد بهتري داشت. اكتساب مهارت به شيوه تمرين ذهني به‌صورت معناداري تحت تأثير بي‌خوابي قرار گرفت (0.05 p ) و اين اثر در آزمون هاي يادداري همچنان باقي ماند؛ بنابراين، اگر محروميت از خواب روي دهد، بهتر است مربيان براي آموزش مهارتي جديد از شيوه تمرين جسماني و تمرين تركيبي بهره گيرند.