تاثير محلول‌پاشي پوترسين بر القا مقاومت به خشكي در گياه جعفري مكزيكي(Tagetes minuta L.)

هدف: در اين مطالعه تاثير محلول‌پاشي سطوح مختلف پوترسين بر صفات فيزيولوژيكي، بيوشيميايي و ميزان اسانس گياه جعفري مكزيكي (Tagetes minuta L.) تحت تنش خشكي مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‏ها: آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار و در شرايط گل‏خانه‌اي اجرا شد. فاكتور اول تنش خشكي در سه سطح (75، 50 و 25 درصد ظرفيت زراعي) و فاكتور دوم محلول‌پاشي پوترسين در چهار سطح (0، 0.5، 1 و 2 ميلي‌مولار) بود. تعداد 4 نشا در هر گلدان كاشته شد. اعمال تنش در موقعي كه ارتفاع گياهان به‏حدود 25 سانتي متر رسيد انجام شد. محلول‌پاشي پوترسين يك هفته قبل از گلدهي و با‌ فاصله زماني هر 7 روز يك‌بار تا مرحله 80 درصد گل‏دهي ‌انجام شد. نتايج: نتايج نشان داد محلول‌پاشي 2 ميلي‌مولار پوترسين از ساير غلظت‌ها موثرتر واقع شد و توانست اثرات مضر تنش خشكي را تا حد زيادي در اين گياه كاهش دهد. با افزايش خشكي هم‏چنين فعاليت آنتي ‎‏اكسيدانتي، فنل كل، پرولين و نشت الكتروليت افزايش يافت و در مقابل از محتواي نسبي آب برگ، رنگيزه‏هاي فتوسنتزي و پروتئين محلول كاسته شد. خشكي هم‏چنين باعث افزايش فعاليت آنزيم‌هاي آنتي ‌اكسيدانتي گاياكول پراكسيداز (GPX) و پلي‌فنل‌اكسيداز (PPO) و ميزان مالون دي‏آلدئيد در اين گياه شد. با افزايش تنش خشكي تا سطح 50 درصد ظرفيت زراعي و محلول‌پاشي 1 ميلي‌مولار پوترسين ميزان اسانس جعفري مكزيكي افزايش يافت، در صورتي‏كه در شرايط تنش شديد (25 درصد ظرفيت زراعي) از ميزان آن كاسته شد. پوترسين از طريق القا مقاومت به خشكي باعث كاهش فعاليت آنزيم‌هاي آنتي ‌اكسيدانتي و ميزان مالون‌دي‌آلدئيد شد. نتيجه‏گيري: استفاده از پوترسين موجب القا مقاومت به تنش خشكي در گياه جعفري مكزيكي شد و به‌كارگيري غلطت 2 ميلي‌مولار آن مي‌تواند موثر و قابل توصيه مي‌باشد.