بهينه‌سازي فرمولاسيون پوشش خوراكي پروبيوتيك و بررسي خواص فيزيكي و بافتي آن جهت پوشش‌دهي نبات فراسودمند

در سالهاي اخير، كاربرد پوشش هاي خوراكي به عنوان حامل انتقال تركيبات فعال زيستي از جمله ميكروارگانيسم هاي پروبيوتيك مورد توجه روزافزون قرار گرفته است. در اين پژوهش، بهينه سازي فرمولاسيون يك نوع پوشش خوراكي بر پايه كربوكسي متيل سلولز و ساكارز به عنوان حامل پروبيوتيك جهت پوشش دهي نبات مورد بررسي قرار گرفت. ميزان حركت پوشش روي نبات، مقدار پوشش باقيمانده روي محصول پس از غوطه وري و خصوصيات بافتي، چسبندگي و گرانروي محلول پوشش تحت غلظت هاي مختلف كربوكسي متيل سلولز و ساكارز با استفاده از روش سطح پاسخ و بر اساس طرح مربع مركزي مورد بررسي قرار گرفت. فرمولاسيون بهينه براي پوشش دهي كامل نبات با استفاده از غلظت 0.97 درصد كربوكسي متيل سلولز ، 46.5 درصد ساكارز ، همراه با شربت گلوكز و شربت فروكتوز هر كدام به ميزان 5 درصد به دست آمد. براساس نتايج، افزايش همزمان غلظت كربوكسي متيل سلولز (از 0.8 تا 1.2 درصد)، و ساكارز (از 40 تا 50 درصد)، موجب افزايش ضريب قوام محلول پوشش از 9.27 به 82.62 گرديد. همچنين كاهش شاخص رفتار جريان با افزايش غلظت كربوكسي متيل سلولز و ساكارز در محلول پوشش،بر تشديد رفتار رقيق شونده با برش، تحت تأثير اين عوامل دلالت دارد. براساس نتايج، افزايش غلظت كربوكسي متيل سلولز بر گرانروي پوشش (ضريب قوام و شاخص رفتار جريان) از اثر قابل ملاحظه اي در مقايسه با ساكارز برخوردار است. همچنين، با بررسي زنده ماني سويه پروبيوتيك طي شش ماه زمان انبارماني نبات ملاحظه گرديد كه بيش از 90 درصدباكتري اسپورزاي باسيلوس كواگولانس Unique IS2 (ATCC PAT11748) در شرايط نگهداري نبات (دماي محيط و مكان خشك) حفظ گرديده است.