تعيين نياز آبي گياهان فضاي سبز شهري

مهم ترين اثرات فضاي سبز در شهرها كاهش آلودگي هوا، كاهش آلودگي صوتي، تعديل دما، افزايش رطوبت نسبي و جذب گرد و غبار است. حجم زيادي از منابع آب شهري به دليل كشت گونه‌هاي گياهي متفاوت در كنار يكديگر و مشخص نبودن نياز آبي اين گياهان در فضاي سبز تلف مي‌شود. در اين تحقيق، ضريب گياهي و نياز آبي گياهان از نوع درختچه (شمشاد و سنجد زينتي)، بوته (زرشك)، گياه پوششي (مَرغ) و درخت (سرو و زبان گنجشك) با انتخاب دو ريزاقليم در باغ گياه‌شناسي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران و با روش‌هاي بيلان آبي و wucols1 برآورد گرديد. تحقيق به مدت شش ماه، از فروردين تا شهريور 1397 انجام شد. بر اساس نتايج اين پژوهش متوسط ضريب گياهي براي كل دوره از روش بيلان آبي و روش wucols به ترتيب 0.36 و 0.30 به دست آمد. تبخير تعرق برآورد شده به‌صورت ميانگين مقدار 757 ميلي‌متر درروش بيلان آب و مقدار641 ميلي‌متر در روش wucolsدر كل دوره آزمايش برآورد شده است و به‌طوركلي روش wucols همواره مقدار كمتري از نياز آبي را براي گياهان فضاي سبز برآورد مي‌كند. با توجه به تحليل آماري صورت گرفته اين ميزان تفاوت در شش دهه آزمايش داراي اختلاف معني‌دار بوده است. با توجه به نتايج اين تحقيق كاربرد روش طبقه بندي آب مورد استفاده گونه هاي فضاي سبز داراي دقت مناسبي در برآورد نياز آبي گياهان فضاي سبز مي‌باشد و مي‌تواند در كاهش مصرف آب موثر باشد.