اندازه گيري ميزان آبگريزي، چسبندگي و كلونيزاسيون لاكتوباسيلوس‌هاي پروبيوتيكي در شرايط آزمايشگاهي

در اين تحقيق توانايي و ميزان چسبندگي لاكتوباسيل‌هاي پروبيوتيكي در شرايط آزمايشگاهي بررسي شد. جهت اجراي پروژه، از باكتري‌هاي اسيد لاكتيك كه قبلاً از منابع مختلف (لبنيات، شير مادر و روده طيور) جدا شده بودند و بر اساس روش‌هاي فنوتيپي و توالي يابي 16SrRNA در حد جنس و خواص پروبيوتيكي آنها نيز تاييد و در كلكسيون ميكروبي موسسه رازي ثبت شده بودند، استفاده گرديد. تمامي سويه‌ها از نظر تجمع باكتريايي بين ميكروارگانيسم‌هاي همان سويه (اگريگشن)، تجمع باكتريايي بين سويههاي متفاوت (كو اگريگشن) و فعاليت هيدروفوبيسيتي مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس توانايي و ميزان چسبندگي سويه‌ها به سلول‌هاي سرطاني Caco-2 مورد بررسي قرار گرفت. در كل ده سويه لاكتوباسيلوس ها شامل 8 جدايه بومي (لاكتوباسيلوس پلانتاروم (2) ، لاكتوباسيلوس كازئي (1)، لاكتوباسيلوس فرمنتوم (1)، لاكتوباسيلوس ساليواريوس (1)، لاكتوباسيلوس روتري (1)، لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس (1) و يك جدايه لاكتوباسيلوس رامنوسوس) و دو سويه استاندارد (لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس 43556 ATCC و لاكتوباسيلوس رامنوسوس 7469 ATCC ( براي اين ازمايشات انتخاب شدند. فعاليت اگريگشن و كو اگريگشن، بعد از گذشت 5 ساعت در دماي 25 درجه سانتي گراد افزايش يافت به طوري كه لاكتوباسيلوس كازئي RTCC1296-3 بالاترين فعاليت اگريگشن و كو اگريگشن را به ترتيب به ميزان 84% و 28% از خود نشان داد. تفاوتي چشمگيري در مقادير هيدروفوبيسيته نيز مشاهده شد. اين مقادير بين 43% و 80% بودند كه بيشترين مقدار هيدروفوبيسيتي براي لاكتوباسيلوس ساليواريوس RTCC 1304 و كمترين مقدار براي لاكتوباسيلوس پلانتاروم1290 RTCC بدست آمد. تمام جدايه ها قابليت اتصال به سلول هاي Caco2 را داشته ، سويه لاكتوباسيلوس كازئي RTCC1296-3 با 35% و لاكتوباسيلوس پلانتاروم1290 RTCC با 10% به ترتيب بيشترين و كمترين ميزان اتصال را از خود نشان دادند. نتايج نشان دادند كه بعضي از سويه‌هاي مورد بررسي در اين مطالعه توانايي كلونيزاسيون در شرايط روده را دارند و پس از بررسي ها بيشتري به ويژه در شرايط درون تني ، مي‌توانند بعنوان باكتري‌هاي پروبيوتيك مناسب معرفي شوند.