شناسايي، سروتايپينگ و تعيين مقاومت آنتي بيوتيكي جدايه هاي سالمونلا به دست آمده از سگ هاي بدون صاحب در تهران

سالمونلا يكي از عوامل اسهال حاد تا مزمن و بعضاً مرگ در برخي از حيوانات و انسان مي باشد. سالمونلوز يك بيماري زئونوز است كه ممكن است به دنبال تماس با حيوانات در انسان بروز يابد. سگ ها مي توانند حاملين بدون علامت و يا همراه با علائم باليني براي سالمونلا باشند و عامل را به محيط دفع نمايند. لذا هدف از انجام اين مطالعه، شناسايي، سروتايپينگ و تعيين مقاومت آنتي بيوتيكي جدايه هاي سالمونلا به دست آمده از سگ هاي بدون صاحب در تهران مي باشد. در اين مطالعه از ابتداي بهار سال 1394 تا اول پاييز سال 1395، تعداد 100 نمونه سوآب از مدفوع سگ هاي داراي علايم باليني مشكوك به سالمونلوز و 100 نمونه سوآب از مدفوع سگ هاي ظاهرا سالم از يك پناهگاه حيوانات بي سرپرست در اطراف تهران اخذ شد. نمونه ها در محيط هاي كشت غني كننده، افتراقي و اختصاصي كشت داده شد و جدايه هاي مشكوك توسط تست هاي بيوشيميايي جهت تأييد مورد ارزيابي قرار گرفت. جدايه هاي سالمونلا با كمك روش PCR از نظر جنس تأييد شدند و از نظر سروتيپ مورد ارزيابي قرار گرفتند. الگوي مقاومت جدايه هاي سالمونلا عليه آنتي بيوتيك هاي سيپروفلوكساسين، جنتامايسين، آميكاسين و استرپتومايسين مشخص شد. فراواني جنس سالمونلا در ميان سگ هاي به ظاهر سالم، و سگ هاي داراي علائم مشكوك به سالمونلوز به ترتيب دو و 9 درصد بود. از ميان 11 جدايه سالمونلا، 7 مورد سالمونلا تيفي موريوم و 4 مورد سالمونلا انتريتيديس مي باشد. در اين مطالعه، سالمونلا انتريتيديس به طور فراواني نسبت به جنتامايسين و سالمونلا تيفي موريوم به شكل قابل توجهي نسبت به آميكاسين داراي مقاومت آنتي بيوتيكي بود. هيچ تفاوت معني داري بين سرووارها بر اساس مقاومت آنتي بيوتيكي مشاهده نشد. به نظر مي رسد پناهگاه هاي نگهداري سگ هاي ولگرد، سالمونلا يك منبع بالقوه از جنس سالمونلا براي انسان به شمار مي رود گه يك نگراني براي بهداشت عمومي محسوب مي گردد. سيپروفلوكساسين و استرپتومايسين، آنتي بيوتيك هاي موثر بر سالمونلا شناسايي شدند، البته مصرف بيش از حد اين آنتي بيوتيك ها نبايد مورد غفلت قرار گيرد.