مقايسه ي زمان واكنش و حافظه ي بينايي در دانش‌آموزان با اختلال يادگيري خاص و عادي

پژوهش حاضر به‌منظور مقايسه زمان واكنش و حافظه‌ي بينايي در دانش‌آموزان با اختلال يادگيري خواندن و رياضي و دانش‌آموزان عادي انجام ‌شده است. اين پژوهش با روش علي_مقايسه‌اي انجام‌گرفته است. نمونه پژوهش 15 دانش‌آموز با اختلال يادگيري خواندن، 15 دانش‌آموز با اختلال يادگيري رياضي و 15 دانش‌آموز عادي بودند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي و اجراي آزمون‌هاي تشخيصي انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده شامل آزمون حافظه‌ي بينايي كيم_كاراد، آزمون خواندن و دستگاه زمان واكنش‌ سنج بود. داده‌هاي به‌دست‌آمده با روش آماري تحليل چند متغيري مانوا مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين مشكلات يادگيري آزمودني‌ها با ميزان خطا در آزمون حافظه‌ي بينايي و مدت‌زمان واكنش نسبت به محرك‌ها، رابطه‌ي مستقيم و معناداري وجود دارد (0.05 P). همچنين در آزمون حافظه‌ي كيم_كاراد بين دو گروه با اختلال خواندن و عادي تفاوت معنادار است، اما بين گروه با اختلال رياضي و خواندن و گروه عادي در اين زمينه تفاوت معنادار وجود ندارد (0.05 P). نتايج به‌دست‌آمده بيان‌كننده‌ي آن است كه بين سه گروه ازنظر حافظه‌ي بينايي و زمان واكنش تفاوت معنادار وجود دارد. نتايج پژوهش نشان داد كه عملكرد كودكان با اختلال خواندن و رياضي در حافظه‌ي بينايي در مقايسه با كودكان عادي پايين‌تر است و هم‌چنين در بخش مربوط به سنجش زمان واكنش كودكان با اختلال رياضي و خواندن عملكرد ضعيف‌تري نسبت به كودكان عادي دارند.