تأثير عصاره هاي آبي و اتانولي گياه زنيان) Ammi trachyspermum) و چاي كوهي (Stachys lavandulifolia) بر باكتري استرپتوكوكوس گونه Streptococcus iniae عامل بيماري استرپتوكوكوزيس

استرپتوكوكوزيس يك بيماري عفوني سپتي سميك در ماهيان است. استفاده مكرر از آنتي بيوتيك ها در صنعت آبزي پروري موجب تجمع زيستي اين تركيبات در بافت هاي خوراكي ماهيان و ظهور عوامل بيماري زاي باكتريايي مقاوم به دارو در اين صنعت شده است. از جمله راه كارها به منظور مقابله و جلوگيري از بروز مقاومت آنتي بيوتيكي، استفاده از عصاره ها و اسانس هاي گياهي عليه باكتري هاي بيماري زاي ماهي است. مطالعه اخير به منظور استفاده از عصاره هاي گياه زنيان و چاي كوهي عليه باكتري زئونوز استرپتوكوكوس اينيايي انجام شد. براي تعيين قدرت ضد باكتريايي عصاره ها از روش استاندارد انتشار در ديسك، تعيين حداقل غلظت مهاركنندگي رشد (MIC) و حداقل غلظت كشندگي(MBC) استفاده گرديد. حداقل غلظت كشندگي عصاره هاي الكلي و آبي زنيان به ترتيب، غلظت 18.75ميلي گرم بر ميلي ليتر و غلظت 75 ميلي گرم بر ميلي ليتر و حداقل غلظت كشندگي عصاره هاي الكلي و آبي چاي كوهي نيز به ترتيب، غلظت 18.75 ميلي گرم بر ميلي ليتر و غلظت 75ميلي گرم بر ميلي ليتر محاسبه شد. با توجه به نتايج به دست آمده به نظر مي آيد عصاره اتانولي گياه زنيان و چاي كوهي اثر ضد باكتريايي بيشتري عليه باكتري استرپتوكوكوس اينيايي، نسبت به عصاره آبي زنيان و چاي كوهي را داشته باشند (0.05 P). با توجه به اثر مناسب عصاره هاي ياد شده روي باكتري استرپتوكوكوس اينيايي، لازم است امكان استفاده از آن ها در درمان وپيش گيري از بيماري هاي باكتريايي ناشي از اين باكتري در ماهي ارزيابي بيشتري گردد.