رابطه بين سلامت روان دانشجويان با فضاي كالبدي خوابگاه: «موردپژوهي چهار بلوك خوابگاه دختران دانشگاه شهيد بهشتي»

مسكن دانشجويي ضروري‌ترين نياز دانشجويان غيربومي مي‌باشد. دانشجويان با ورود به خوابگاه و دوري از خانواده، بخش زيادي از حمايت‌هاي اجتماعي خانواده و جامعه بومي خود را از دست مي‌دهند و دچار احساس تنهايي، غربت، افسردگي، اضطراب، عدم‌تعلق و دلبستگي به محيط جديد مي‌شوند. هدف اصلي اين پژوهش بررسي عوامل موثر در ايجاد سلامت رواني، در خوابگاه‌هاي دانشجويي است. براي دستيابي به اهداف فوق، پس از مطالعات كتابخانه‌اي، از روش مطالعه ميداني استفاده گرديد. در اين مطالعه مقطعي، 310 نفر از دانشجويان دختر مستقر در چهار بلوك خوابگاهي وابسته به دانشگاه شهيد بهشتي، انتخاب شدند. در دو بلوك 1 و 2، تعميرات اساسي و تغييراتي در معماري فضاها انجام شده و در دو بلوك 3 و 4 تغييرات كالبدي صورت نگرفته است. ابزار گردآوري داده‌ها شامل فرم مشخصات فردي و پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ (GHQ28) بود. داده‌هاي بدست آمده با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي مستقل و آناليز واريانس يك طرفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد در مقياس‌هاي فرعي سلامت روان (علائم جسماني، اضطراب و بي‌خوابي، اختلال در عملكرد اجتماعي و افسردگي) اختلاف آماري معني‌داري بين دو نوع اسكان وجود دارد؛ به طوري كه ساكنان بلوك‌هاي 1 و 2 (فرم آپارتماني) نسبت به ساكنان بلوك‌هاي 3 و 4 (فرم خطي) داراي سلامت رواني بيشتري هستند.