رويكرد هارمونيك مرتضي حنانه با نگاهي بر قطعه بزرگداشت فردوسي

بي‌گمان رويكرد هارمونيك مرتضي حنانه در استفاده از مدهاي موسيقي دستگاهي و پديدآوردن زباني نو درخور تامل است. هدف اين پژوهش بررسي رويكرد هارمونيك حنانه در اثر بزرگداشت فردوسي بوده و فرض بر آن است كه هارموني اثر يا به تعبير آهنگساز هارموني زوج، برگرفته از موسيقي دستگاهي ايران باشد. اين نوشته در ابتدا به روش توصيفي ‌تحليلي به مدهاي مورد استفاده و رابطه‌ي آن با رويكرد هارمونيك مي‌پردازد. رويكرد هارمونيك حنانه نوعي پلي‌مداليته در جهت تقويت فواصل ساختاري و شاخص دستگاه است كه آهنگساز ريشه آن را در اهميت فواصل چهارم درست در موسيقي ايران مي‌داند. براي نمونه در اين اثر با بكارگيري همزمان شور مي و دشتي متعلق به آن (دشتي سي)، نتهاي مي و سي اساس بيشتر آكوردهاي قطعه را تشكيل مي‌دهند و آهنگساز نتهايي به عنوان متبدلات به اين فاصله مي‌افزايد. گزينش فاصله متغير مذكور (متبدل) به‌گونه‌اي است كه تاثير مد مورد نظر را و نيز تاثير ميكروتن را بصورت همزمان تداعي كند. براي مثال، آكورد مورد استفاده در ابتداي قطعه متشكل از ميسي (ثوابت) و فا است كه همزماني مي و فا تداعي‌كننده فا سري است. پس از بررسي نمونه‌ها مي‌توان نتيجه گرفت در رويكرد حنانه، هارموني‌ها، غالبا غيرتيرس و مبتني بر مدهاي ايراني است و در پلي مداليته در درون يك دستگاه ريشه دارد.