وقوع امر مضاعف درجاندار انگاري اشيا بي جان در تئاتر عروسكي و بررسي آن در داستان مرد شني اثر هوفمان

امر مضاعف به خصلتي پارادوكسي اطلاق مي شود كه ابژه در آن واحد جاذبه و دافعه ايجاد مي كند و يك جور تنافر در قواي شناخت پديد مي آورد و ممكن است به طرزي ناراحت كننده خود را نشان دهد و در حالي كه ممكن است آشنا به نظر برسد غريبه نيز جلوه مي كند هدف از مطالعه حاضر چگونگي پديد آمدن امر مضاعف در آثار عروسكي است كه تسريع كننده ي ارتباط سه جانبه عروسك ، بازي دهنده و تماشاگر و براي باور به زنده بودن در طول اجرا است . به همين منظور در ابتدا به نظريه دريافت كه به مواجه مخاطب با اثرهنري و درك و تفسير آن براي رسيدن به نوعي شناخت وضع شده پرداخته مي شود و در ادامه با تكيه بر نظريه دوبيني كه فرآيند تخيل تماشاگر براي زنده انگاري اشيا و عروسك ها بر روي صحنه را مورد مكاشفه قرار مي دهد وقوع امر مضاعف تبيين مي شود .روش تحقيق توصيفي ، تحليلي ، كتب و مقالات خارجي و داخلي و استفاده از منابع كتابخانه اي است . در اين مطالعه با در نظر گرفتن معاني امر مضاعف و با نگاهي به داستان مرد شني اثر هوفمان و چگونگي وقوع امر مضاعف به بررسي آن در حوزه تئاتر عروسكي پرداخته مي شود