آموزش مبتني بر تجسم خلاقانه از منظر انواع دانش رهيافتي بر الزام تدريس هنر در مدارس

به منظور دستيابي به تعريف درست و تبيين آنچه امروز به عنوان دانش مي‌شناسيم، يكي از كوشش‌هاي انجام شده، دسته‌بندي انواع دانش است. اما مشكل اين است كه گاهي مبناي دسته‌بندي از خود آن مهم‌تر مي‌شود. هدف از نگارش اين مقاله دستيابي به مبناي درست دسته‌بندي انواع دانش بوده است تا از اين رهگذر به اين سؤال پاسخ داده شود كه: «چه رابطه‌اي بين انواع دانش شناخته‌شده و انواع فراموش‌شده آن وجود دارد؟»در ادامه، ضمن ترسيم ماتريس متقاطع از مؤلفه‌هاي سازنده انواع دانش، در اين مقاله بدين موضوع پرداخته شده است كه «دانش تجسمي» را مي‌توان حلقه مغفول اتصال‌دهنده انواع دانش در نظر گرفت كه متضمن ارتباط درست بين انواع دانش خواهد بود. در واقع مي‌توان اين دانش را به عنوان فضاي تركيب انواع ديگر دانش محسوب كرد. از سوي ديگر، پرداختن به نوع چهارم دانش، رهيافتي خواهد بود بر الزام تدريس هنر در مدارس؛ چرا كه به نظر مي‌رسد دانش تجسمي، بيش از هر ديسيپلين و برنامه ديگري مي‌تواند در برنامـه درسي هنر مورد توجه قرار گيرد.