بررسي رابطه معلم‌ارشدي با خودكارآمدي معلمان تازه‌كار

امروزه، منتورينگ در اكثر سازمان‌ها و همچنين آموزش‌وپرورش بسياري از كشورها مرسوم است. در كشور ما با وجود نبود نقش رسمي‌اي تحت اين عنوان، بسياري از وظايف و كاركردهاي منتور (معلم‌ارشد) را مدير مدرسه و معلمان باسابقه، به‌طور غيررسمي پوشش مي‌دهند. هدف اين پژوهش، بررسي ميزان پوشش اين كاركردها در مدارس ابتدايي جنوب شهر تهران و يافتن رابطه بين اين متغير و خودكارآمدي معلمان تازه‌كار بود. تحقيق حاضر، از نوع كاربردي و روش تحقيق، توصيفي و همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري، كليه معلمان تازه‌كار ابتدايي مناطق 15تا 19تهران به تعداد524 نفر بود. حجم نمونه، براساس فرمول كوكران 245 نفر محاسبه و 232 پرسش‌نامه تكميل شد. از دو پرسش‌نامه خودكارآمدي شان‌موران و ولفولك‌هوي (2001) و پرسش‌نامه‌اي كه محقق با اقتباس و رعايت ساختار عاملي پرسش‌نامه منتورينگ نوئه (1988) براي سنجش معلم‌ارشدي ساخته است استفاده و آلفاي كرونباخ آن‌ها 0.961و 0.945 محاسبه شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آمار توصيفي و روش‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و اسپيرمن، تي تك نمونه‌اي و رگرسيون يك‌متغيره استفاده گرديد. نتايج، حاكي از پايين بودن ميزان كاربست معلم‌ارشدي به‌ويژه كاركرد مربي‌گري (با ميانگين 2.21 از 5) بود كه نياز به تعريف نقش رسمي‌اي تحت عنوان منتور را در نظام آموزشي ما ضروري نشان مي‌دهد. همچنين بين معلم‌ارشدي و تمام كاركردهاي فرعيِ آن به جز مشاوره با خودكارآمدي معلمان تازه‌كار، رابطه مثبت و معناداري وجود داشت (0.712=r). در آخر، معلم‌ارشدي توانست حدود 50 درصد، خودكارآمدي را پيش‌بيني كند.