بررسي اشعار مدحي و مراثي ميرزا احمد متولي باشي

اين مقاله فاقد عنوان لاتين مي باشد.

باورهاي ديني و عقايد مذهبي از موضوعات و مضاميني است كه معمولا در سروده هاي شعرا بروز و ظهور مي كند. مدح، منقبت و مرثيه ي اهل بيت (ع) كه برگرفته از اين باورهاست در برهه اي از تاريخ نمود بيشتري داشته است. بدون ترديد جايگاه اهل بيت (ع) و بيان رسالت آنان از طريق زبان شعر و ادبيات مي تواند تاثير به سزايي داشته باشد. از جمله ي اين شعرا، ميرزا احمد متولي باشي توليت آستانه ي حضرت احمدبن موسي الكاظم شاه چراغ (ع) در عصر محمدشاه قاجار است؛ كه بخش زيادي از نسخه ي خطي ديوان اشعار وي به مدح، منقبت و مرثيه ي سيدالشهدا (ع) و اهل بيت (ع) اختصاص يافته است. در جامعه ي عصرقاجاري فرهنگ تعزيه، شعر آييني و نوحه خواني بسط و گسترش ويژهاي يافت و شعراي اين دوره تحت تاثيرفضاي اجتماعي به وجود آمده و بعضا به تقليد از شاعر سرآمد عرصه ي مرثيه سرايي، محتشم كاشاني به مدح، منقبت و مرثيه ي اهل بيت (ع) پرداختند. روشن نيز تحت تاثير فضاي مذهبي حاكم بر جامعه، پيشينه ي خانوادگي و جايگاه شغلي متولي باشي آستان شاهچراغ (ع) در اشعار خود نگاه ويژهاي به مدح و مرثيه ي خاندان رسالت دارد. در اين پژوهش كه براي نخستين بار انجام مي شود، پس از معرفي مختصري از نسخه ي خطي مذكور و شرح حال شاعر، با استفاده از روش توصيفي، تحليلي، اشعار مدحي و سپس مراثي او را به تفكيك هريك از اشخاص از نظر مضامين و محتوا مورد بررسي و تحليل قرار داده و نتايج حاصله را در پايان ارائه مي نمايد.

No Abstract