بررسي زبان بدن در مراسم سوگواري در اشعار نظامي گنجوي

اين مقاله فاقد عنوان لاتين مي باشد.

ميزان پيام هايي كه روزانه از طريق اندام هاي بدن ارسال مي شود بسيار زياد است؛ اما ما اغلب اهميت آن را ناديده مي گيريم و توجه چنداني به فراگيري و تقويت اين زبان نداريم؛ حال آن كه اهميت استفادة موثر از زبان بدن در موقعيت اجتماعي انسان كمتر از توانايي بليغ و فصيح سخن گفتن در عرصة زبان نيست هدف از اين جستار بررسي ابياتي از نظامي گنجوي است.كه مربوط به حركات، حالات و اشارات غير آوايي شاعر در چگونگي انتقال پيام در مراسم سوگواري است. سوگواران دلسوخته به سبب دگرگوني هاي دروني، هيجان و ناراحتي زياد به شكايت هاي كلامي بسنده نمي كنند و به كارهايي نظير گريه و زاري، خوزني، خاك بر سر ريختن، برقع گشودن، گيسو بريدن و ... مي پردازند.از آنجا كه بخش قابل توجهي از ارتباطات انسان ها به زبان بدن اختصاص دارد و ارتباط روح و روان آدمي با ديگران از طريق حركات و اشارات انجام مي گيرد، در اين پژوهش نشانه هاي غيركلامي در موقعيت هاي مختلف با استفاده از زبان بدن نمايانده شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه نظامي افزون بر اينكه شاعري برون گراست، از مقوله هاي دروني ازجمله زبان بدن در انتقال پيام بهره جسته است. مي توان توجه شاعر به زبان بدن را مغلول دل مشغولي و اشتياق او به ديدار يار دانست كه در توصيفات ارزشمندش تجلي يافته است.

No Abstract