عنوان مقاله :
يافته‌هاي سنجش تراكم استخوان پس از درمان پيش‌گيرانه با آلندرونات در خانم‌هاي يائسه‌ي استئوپنيك؛ كدام دز درماني بهترين اثرگذاري را دارد؟
عنوان به زبان ديگر :
The Findings of Bone Mineral Densitometry Following Preventive Treatment with Alendronate in Menopausal Women with Osteopenia; What is the Best Dose?
پديد آورندگان :
كريمي‌فر, منصور دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي - گروه داخلي , بطلاني, نگار دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي - گروه داخلي , سالاري، اميرحسين دانشگاه علوم پزشكي تهران - مركز تحقيقات روماتولوژي
كليدواژه :
توده‌ي معدني استخواني , آلندرونات , بي‌فسفونات , بيماري متابوليك استخوان
چكيده فارسي :
مقدمه: استئوپروز (Osteoporosis) شايع‌ترين بيماري متابوليك استخوان در سراسر جهان است كه بر اساس توده‌ي پايين استخواني شناخته مي‌شود و با پيشرفت اين روند، منجر به افزايش خطر شكستگي‌هاي پاتولوژيك مي‌گردد. استئوپني، در مراحل اوليه‌ي روند كاهش توده‌ي استخواني رخ مي‌دهد. يافته‌هاي مطالعات در راستاي شروع درمان در زمان بروز استئوپني و دز درماني با يكديگر متناقض است. اين مطالعه، با هدف ارزيابي استفاده از دز كم و بالاي آلندرونات در مرحله‌ي استئوپني در خانم‌هاي يائسه انجام شد.
روش‌ها: مطالعه‌ي كارآزمايي باليني تصادفي حاضر، بر روي 152 خانم يائسه‌ي مبتلا به استئوپني مراجعه كننده به درمانگاه روماتولوژي در سال‌هاي 97-1396 انجام گرفت. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه تحت درمان با آلندرونات هفتگي دز 35 و 70 ميلي‌گرم تقسيم و براي دو سال پي‌گيري شدند. تمامي بيماران تحت ارزيابي Bone mineral densitometry (BMD) پيش و پس از درمان قرار گرفتند و يافته‌ها مقايسه شد.
يافته‌ها: دو گروه مورد بررسي از نظر سن، جنس، قد، وزن، شاخص توده‌ي بدني و مدت يائسگي تفاوت معني‌داري نداشتند (050/0 < P). يافته‌هاي BMD هر دو گروه شامل Fracture risk assessment system (FRAX) هيپ و مهره/مچ، T-score هيپ و مهره و نيز Z-score هيپ و مهره پس از دو سال به صورت معني‌داري بهبود يافت (001/0 > P)، اما مقايسه‌ي دو دز درماني تفاوت معني‌داري از نظر بهبود يافته‌هاي BMD نشان نداد (050/0 < P).
نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه نتايج مطلوبي را در راستاي درمان پيش‌گيرانه با آلندرونات در خانم‌هاي استئوپنيك گزارش نمود. همچنين، با توجه به نتايج مطالعه و آزار گوارشي كه شكايت اصلي استفاده از آلندرونات مي‌باشد دز هفتگي 35 ميلي‌گرم را مي‌توان توصيه نمود.
چكيده لاتين :
Background: Osteoporosis is the most common metabolic bone disease worldwide that is defined by lessened
bone density. Osteoporosis progression is accompanied with increased risk of pathologic fractures. Osteopenia is
attributed to the first steps of bone density loss process. Studies about treatment initiation while osteopenia is
presented, and the treatment dose, are controversial. In this study, low dose versus high dose of alendronate
among menopausal women with osteopenia was evaluated.
Methods: The current randomized clinical trial (RCT) study was conducted on 152 menopausal women with
osteopenia referred to a rheumatology clinic during 2017-18. Patients were randomly divided into two groups of
treatment with weekly doses of 35 mg and 70 mg alendronate, and then followed for two years. Bone mineral
densitometry (BMD) was performed for all the patients prior to and after treatment, and findings were compared.
Findings: Two assessed groups were not statistically different regarding age, gender, height, weight, and body
mass index (BMD) (P > 0.050 for all). BMD findings of two groups including hip and spine/wrist Fracture risk
assessment system (FRAX), hip and spine T-score, and hip and spine Z-score significantly improved following two
years (P < 0.001); but the comparison of two doses presented no statistical difference considering BMD findings
improvement (P > 0.050).
Conclusion: Findings of this study are in favor of preventive treatment with alendronate in women with
osteopenia. Furthermore, considering digestive irritability as the main complaint of alendronate, based on our
findings, weekly 35 mg use of this agent can be considered.
Keywords: Bone diseases, Metabolic; Bisphosphonates; Alendronate; Bone mineral density
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
