عنوان مقاله :
بررسي حدت بينايي قبل و بعد از بستن چشم در بيماران مبتلا به آمبليوپي در سنين 13-5 سال
عنوان به زبان ديگر :
Visual Acuity Before and After Occlusion Therapy in Children and Adolescents (Aged 5-13 years) Amblyopia
پديد آورندگان :
جلاليفر، سميرا دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي , پورنظري، سرور دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي , نوروزي، مينا دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - مركز تحقيقات اعتياد و علوم رفتاري , جعفرزاده حصاري، مهسا - دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - واحد توسعه تحقيقات باليني بيمارستان امام حسن
كليدواژه :
حدت بينايي , تنبلي چشم , بستن چشم
چكيده فارسي :
هدف: بررسي اثر بستن چشم بر روي حدت بينايي در بيماران مبتلا به آمبليوپي سنين 13-5 سال.
روش پژوهش: اين مطالعه به روش تجربي به شيوه قبل و بعد صورت گرفت. تعداد 72 چشم مبتلا به آمبليوپي با حداقل ديد 100/20 و حداكثر ديد 25/20، به شيوه در دسترس، انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. حدت بينايي موارد آمبليوپي، در فاصلههاي زماني 1، 3 و 6 ماه بعد از شروع درمان به صورت بستن چشم (پچتراپي) مورد بررسي قرار گرفت. ميزان موفقيت درمان، بهبود 2 خط در چارت اسنلن در نظر گرفته شد.
يافتهها: در اين مطالعه 35 مورد از چشمها (6/48 درصد) مربوط به پسران و 37 مورد (4/51 درصد) مربوط به دختران بودند. ميانگين (انحراف معيار) سني، 77/7 (2) سال و ميزان موفقيت درمان در ماههاي 1، 3، 6 پس از درمان به ترتيب 44 (1/61 درصد)، 69 (8/95 درصد) و 70 (2/97 درصد) مورد بود. براساس اين مطالعه، ارتباطي بين ميزان موفقيت در بستن چشم و جنسيت در ماههاي مختلف پيگيري وجود نداشت. همچنين تفاوتي بين ميزان موفقيت بستن چشم در گروههاي سني 9-5 و 13-10 سال حاصل نشد.
نتيجهگيري: براساس اين مطالعه، بستن چشم بيماران مبتلا به آمبليوپي در سنين 13-5 سال با پاسخ مناسبي به درمان همراه بود. همچنين ميزان موفقيت درمان در دو گروه سني 9-5 و 13-10 سال مشابه بود كه ميتوان نتيجه گرفت كه بايد از فرصتهاي از دست رفته در سنين دبستان در زمينه تشخيص و درمان آمبليوپي نيز بهره جست.
چكيده لاتين :
Purpose: To evaluate the effect of occlusion therapy on visual acuity in children and adolescents (aged 5-13 years) with amblyopia.
Methods: This experimental study followed a pretest-posttest design. Totally, 72 people with amblyopic eyes (visual acuity between 20/100 and 20/25) were selected through convenient sampling. The visual acuity was assessed at 1, 3, and 6 months after starting occlusion therapy. The recognition of 2 lines on the Snellen chart was used as treatment success.
Results: In this study, 35 eyes with amblyopia were male (48.6%) and 37 were female (51.4%). The mean age (SD) was 7.77 (2) years and the success rates of treatment at 1, 3, 6 months after occlusion therapy was 61.1% (44 children), 95.8% (69 children), and 97.2% (70 children), respectively. Based on the findings of this study, there was no correlation between occlusion theory success and gender at different follow-up months. Also, there was no significant difference between the age groups of 5-9 and 10-13 years old in terms of the success of occlusion therapy.
Conclusion: Based on the findings of the present study, occlusion therapy in people aged 5-13 was successful. The success rate of treatment was similar in age groups of 5-9 and 10-13 years old. Therefore, it can be concluded that preschool children missing the opportunity for amblyopia treatment can still benefit from occlusion therapy in later years.
عنوان نشريه :
مجله چشم پزشكي بينا