ظرفيت‌هاي مغفول احاديث اهل‌بيت عليهم‌السلام در تفسير قرآن كريم

The abandoned capacities of the hadiths of Ahlul-Bayt (as) in the interpretation of the Holy Qur'an

بهره‌گيري از روايات اهل‌بيت عليهم ‌السلام در تفسير قرآن كريم را مي‌توان گامي به‌سوي كشف معارف قرآني و وصول به مراد جدي خداوند متعال قلمداد نمود. با توجه به جايگاه والاي حديث در علم تفسير چنان مي‌نمايد كه در تفاسير مأثور از اين منبع به ‌طور شايسته بهره گرفته نشده است. اين مقاله درصدد است پس از بيان ظرفيت‌هاي مغفول در احاديث به چگونگي بهره‌برداري حداكثري از اين ظرفيت‌ها بپردازد. در اين راستا تعميم عنوان احاديث تفسيري به كليه احاديثي كه به‌نوعي با منطوق يا مفهوم آيات در ارتباط ‌اند نخستين مرحله است. سپس به حوزه‌هاي حديثي كه كمتر در تفسير مورد استفاده قرار گرفته، مانند ادعيه و سيره پرداخته شده است و درنهايت چگونگي تأثير احاديث در كشف معاني عرضي، طولي و جري و تطبيق مورد بررسي قرار گرفته است.

The use of the traditions of the Ahl al-Bayt (as) in the interpretation of the Holy Qur'an can be considered as a step towards the discovery of the Qur'anic teachings and the acquisition of the seriousness of God Almighty. Considering the supreme position of the hadith in interpretive science, it seems that this source has not been properly used in interpretations by the emigrant. This article tries to explain how these potentials can be exploited after expressing the neglected capacities in the hadiths. In this regard, the generalization of the title of interpretive hadiths to all the hadiths that are in some way related to the meaning or meaning of verses is the first stage. Then, the areas of hadith that have been used less in commentary, such as exhortation and saereh, have been discussed and finally, the effect of the hadiths on the discovery of transversal, longitudinal and jerry meanings, and adaptation has been investigated.