تحليلي بر وضعيت پيادهراه‌ها در منطقه دوازده تهران با رويكرد بازآفريني شهري

An Analysis of the State of the Pedestrian Roads in Region 12 of Tehran by an Urban Regeneration Approach

مقدمه و هدف پژوهش: پياده راه ابزاري براي فعاليت جمعي بخصوص در ارتباط با اقتصاد شهري، كيفيت محيطي و سلامت اجتماعي است. در همين راستا، يكي از اقداماتي كه طي چندين سال گذشته در بازگرداندن اجزا و كاركردهاي پياده‌راها به مدار كارآمدي در اكثر كشورهاي دنيا به كار گرفته‌شده است، بازآفريني است. بازآفريني مجموعه اقدامات هنرمندانه و انديشيده شده‌اي است كه باهدف دادن حيات مجدد به كاركردها و فضاهاي شهري در سطوح گوناگون صورت مي‌گيرد. هدف اصلي اين پژوهش تحليل وضعيت پياده راه­هاي موجود منطقه 12 تهران با رويكرد بازآفريني شهري است. روش پژوهش: پژوهش حاضر ازلحاظ هدف، كاربردي ازنظر روش، توصيفي- تحليلي است. براي تجزيه‌وتحليل يافته‌ها از نرم‌افزار SPSS و روش تاپسيس بهره گرفته ‌شده است. در اين پژوهش براي تعيين پايايي پرسشنامه از روش آزمون آلفاي كرونباخ استفاده شده است؛ كه مقدار ضريب آلفاي كرونباخ پرسشنامه 0.858 بدست آمد است. يافته­ها: نتايج حاصل از آزمون T تك نمونه‌اي نشان مي‌دهد كه در بين ابعاد بازآفريني بر اساس داده‌هاي حاصل از پرسشنامه، بعد اقتصادي در وضعيت مطلوب و بعد زيست‌محيطي كمترين امتياز را در بين ابعاد بازآفريني از ديدگاه شهروندان منطقه 12 كسب كرده است. از سوي ديگر بر اساس مدل تاپسيس پياده راه‌هاي پانزده خرداد، باب همايون، ناصرخسرو در وضعيت مطلوب و پياده راه‌هاي صف، صوراسرافيل، داور در اين دو بعد عملكردي نيمه موفق و پياده راه هفده شهريور با توجه به اينكه كاربري‌هاي اطراف پياده راه غيرفعال شده و نفوذناپذيري و امنيت اجتماعي محور، حركت سواره از ميدان شهدا تا خيابان صفا بازگشايي‌شده است، مي‌توان گفت اين پياده راه از لحاظ عملكردي ناموفق بوده است. نتيجه­گيري: رويكرد پياده راه سازي در منطقه 12 تهران صرفا كالبدي و اقتصادي محور مي​باشد و نگرش هاي كل گرايي و اجتماع محور را به همراه ندارد. در همين راستا، رهيافت نويني بنام بازآفريني شهري بايد در راستاي چاره­جوئي ناپايداري­هاي كنوني پياده راه ها باشد.

Pedestrain road is a tool for collective activity especially regarding urban economy, environmental quality and social health. In this regard, one of the measures taken over the past several years to restore the components and functions of pedestrians to efficient circuits in most countries of the world is regeneration. Regeneration is a set of artistic and tactful actions in order to return urban functions and spaces at various levels. The main purpose of this study is to analyze the status of footpath in Tehran, region 12with an urban regeneration. Method: This study is a descriptive-analytic one in terms of purpose. SPSS software and TOPSIS method are chosen for analyzing information.The Cronbach's alpha coefficient is used to determine the reliability of the questionnaire; Cronbach's alpha coefficient of the questionnaire was 0.858. Results: On the one hand the results of one-sample T-test show among the recreation (regeneration)dimensions based on the data from the questionnaire, the economic dimension in favorable condition and the environmental dimension got the lowest score among recreation dimensions from the viewpoint of the citizens of region 12.On the other hand,according to the TOPSIS model, the pedestrian paths of Khordad 15, Bob Homayoun, Naser Khosrow were on suitable condition;furthermore,the pedestrian queues, Sourasrafil, Davar were roughly successful whereas 17 shahrivar pedestrian was unsuccessful because the use of areas surrounding this pedestrian was inactive and moreover, for social security a road was built for the use of vehicles from Shohada square to Safa street;as a result,this pedestrian was turned to be useless. Conclusion: The implementation of the road construction in region 12 in Tehran is completely physical and economically oriented and does not have holistic and community-based attitudes. In this regard, a new approach, called urban regeneration, should be with workable solutions to solve current instabilities.