بررسي فرآيند تبديل شدن نقشمايه تابلوي جيغ ادوارد مونش، به شمايل (Icon) جهاني در گذر زمان

در ميان قديمي ترين نمونه هاي تصويري بدست آمده كه انديشه ها و تفكر بشري را بازتاب مي دهند، نقشمايه هايي وجود دارند كه امروزه بسياري از انديشمندان، بر پايه علوم جديد همچون اسطوره شناسي، جامعه شناسي، روانشناسي و به ويژه بر مبناي نشانه شناسي آنها را تفسير كرده و توضيح مي دهند. اين شيوه در مورد نقشمايه هاي معاصر نيز صدق مي كند و آثار هنري معاصر، پس از توليد توسط هنرمند، به سرعت در بوته بررسي صاحبنظران قرار مي گيرد. آثار هنري كه پس از سالها گذشت زمان از آنها، شاهكارهاي هنري محسوب مي شوند، در طي گذشت زمان، به شيوه هاي متفاوت توسط ديگران تكرار مي شوند و يا نقشمايه آنها در كاربردهاي متفاوت هنري مورد استفاده قرار مي گيرد. مفاهيم دروني اين آثار ريشه در اعتقادات، تفكرات، فطرت و ناخودآگاه جمعي همه انسانها دارند. از ميان اين نقشمايه ها در حوزه هنرهاي تجسمي معاصر، تابلوي جيغ، اثر معروف ادوارد مونش است. پريشاني، ترس و اضطراب درون اين اثر كه به نوعي در ضمير ناخودآگاه بشر پنهان است، نوعي كهن الگو محسوب مي شود كه ممكن است در هر زمان و مكان در وجود انسانهاي ديگر بروز كند. در واقع مي توان گفت از منظر نشانه شناسي، تابلوي جيغ در طي زمان تبديل به گونه اي از شمايل (Icon) شده است. اين مقاله در صدد توضيح نماد، نشانه، شمايل و يافتن دلايلي است كه يك اثر هنري را در طي زمان ماندگار كرده و تبديل به نقشمايه اي مي كند كه نسل هاي ديگر همواره آگاهانه يا ناخودآگاه آنرا تكرار مي كنند. روش تحقيق در اين مقاله، روش توصيفي – تحليلي و روش جمع آوري اطلاعات آن كتابخانه اي است.

Among the ancient visual samples available to us, some represent human thoughts and there are some motifs which nowadays philosophers study and interpret through modern disciplines such as mythology, sociology, psychology and particularly semiology. This method is also true for contemporary motifs, and contemporary artworks are immediately judged and interpreted by experts and mediators as soon as the artists create them. The great masterpieces are repeated again and again by others or their motifs are appropriated in different artistic reproductions. Inner concepts of them are rooted in thoughts, beliefs, collective unconsciousness and tendencies of all people. Among such motifs in contemporary visual arts, Scream-by Edvard Munch- represents the anxiety, confusion and fear which are hidden in human unconscious mind. It can be considered as kind of archetype and may have been influencing people every in all times. a semiological point of view, over time the Scream has changed into a special motif defined as Icon. This paper intends to explain symbol, sign, and icon, and to find the reasons that make an artwork eternal and change it into a motif which the future generations would (consciously or unconsciously) repeat. The applied research method is descriptive _ analytical via library data collection.